رمان پرتو قسمت پانزده

رمان پرتو قسمت پانزده

.

رمان زیبای پرتو قسمت پانزدهم

.

برای خواندن رمان به ادامه مطلب بروید

بعد از پوشیدن یه لباس راحت و بارونیه رنگ و رو رفته ی مناسب تمام طلا ها و دسته چکام رو گذاشتم توی گاو صندوق و کلیدش رو که شبیه یه پروانه بود توی جیب جاسوئیچیم قایم کردم و انداختم توی کیفم و بلافاصله ساکم رو برداشتم و از اتاق اومدم بیرون ...
نگاهی به اطراف انداختم عماد نبود و از سمت آشپزخونه صدای تق و توق میومد ... ساک و کیف دستیم رو روی راحتی نزدیک در گذاشتم و رفتم طرف آشپزخونه و سرکی کشیدم ...
عماد کت قهوه ای اسپرتش رو درآورده بود و آستین های پیرهن آبی کمرنگشو زده بود بالا و داشت روی گاز نون داغ میکرد ...
اخمی روی صورتم نشست و نگاهم رفت سمت میز که به طرز مرتبی پر بود از انواع و اقسام خوردنی های مناسب صبحانه ..
اهمی کردم که باعث شد سرش رو برگردونه و با خنده بگه ...
- بشین ... آخرین صبحونه ....
خیلی جدی دستامو به سینم چلیپا کردم و گفتم :
- این مسخره بازیا چیه ؟؟!!
خیلی ریلکس یکی از صندلی ها رو عقب کشید و گفت :
- بشین ... منم گرسنمه ... هر چند بیشتر وقته نهاره .. ولی خوب صبحانه جز اون وعده های دوست داشتینه ...
نگاهی به ساعت ماکروویو انداختم نزدیکای دوازده بود و دلمم ه شدت ضعف میرفت ولی ..
- بشین دیگه .... چشمات که داره میزو میخوره ... خودتم یه لقمه بزن ..
نگاه تلخی بهش انداختم و بی توجه به صندلی ای که کشیده بود بیرون روی یکی دیگه از صندلی ها نشستم ...
شونه ای بالا انداخت و برای اینکه ضایع نشده باشه !! رو یهمون صندلی ای که تو دستش ماسیده بود نشست و بلافاصله قوری چایی رو برداشت و گفت :
- بریزم ؟!!
دلم جیب چایی میخواست ولی با سر جواب منفی دادم و به جاش بر خلاف اینکه شیر خیلی به معدم نمیساخت ...پارچ شیر رو برداشتم و برای خودم یکم ریختم ...
همین طور که سرش پایین بود و داشت چایی میریخت زیر لب گفت :
- تا اونجایی که یادمه بر خلاف بستنی ... شیر ...
با نفرت نگاش کردم و گفتم :
- آدما پوست میدازن و عوض میشن !!! حتی ذائقه هاشون .. رفتارشون ... بعدم یه قلپ از لیوانم زدم و گفتم .. مرامشون !!!
سری تکون داد و همینجوری که داشت یه لقمه ی بزرگ نون و پنیر برای خودش میگرفت سری تکون داد و گفت :
- کلام شما متین !! ولی بر خلاف سرکار من فکر میکنم آدما عوض نمیشن .... اونقدر سردی و گرمی میچشن ... یاد میگرن آینه ی رفتار دیگران باشن ...
شیرم رو یه نفس سرکشیدم و تکیه داد به پشتی صندلی توی اون لحظه به تنها چیزی که فکر میکردم ظرفای کثیفی بود که قرار بود در نبود من همین جوری روی میز بمونه و بگنده برای همین گفتم :
- این همه ظرف کثیف کردی ....
وسط حرفم پرید و گفت :
- چیه صرف نداشت باقی حرفمو بشنوی؟ تلخ بود ؟!
شونه ای بالا انداختم و گفتم :
- اون حرف حقه که تلخه !! نه یه مشت خزعبل!
لقمه ی نصفه ی نون و پنیرش رو پرت کرد رو میز ونفس عمیقی کشید و گفت :
و در حالی که از جاش بلند میشد گفت :
- تو حال منتظرتم صبحانتو بخور ...
عصبی شدم و گفتم :
- لابد ظرفاشم من بشورم ؟!
یهو شروع کرد اول آروم خندیدن و بعد هر حظه بلند و بلند تر شد ...
عصبی اومدم از جام بلند شدم که دستش رو گذاشت روی شونم و در حالی که ته مونده ی خندشو پاک میکرد اومد حرفی بزنه .. که سریع شونمو از زیر دستش کشیدم بیرون واز جام بلند شدم و تقریبا با صدای بلندی گفتم :
- تا الانم به زور این سیرکی رو که راه انداختی تماشا کردم .. این مسخره بازیا چیه ؟!
اون از داستان زندان و برگشت زدن چکام ... اون از مزخرفاته دیروز اینم ...
با دست به میز اشاره کردم ..
- بگو هدفت جیه ؟! اگه سابقه ی بیماریه روانی داری بگو بدونم ... لااقل اینجوری این پازل خیلی راحت تکمیل میشه ...
سکوت نگام کرد و با گفتن تا یه ربع دیگه تو ماشین متظرتم چنگی به کتش زد و اومد از در آشپزخونه بره بیرون که جلوش در اومدم و راهشو سد کردم و تقریبا داد زدم :
- عین یابو سرتو ننداز پایین برو ...حرفای من جواب داره ... از اینجا بیرون نمیری .. تا جوابشونو بدی ...
کم کم اون آرامش چشماش که از اول امروز که دیدمش عجیب رو اعصابم بود داشت از بین میرفت و خرد خرد جاشو به عصبانیت می داد ..
سرش رو خم کرد و خیلی آمرانه گفت :
- برو کنار ...
با صدایی که ا ز بلندی دورگه شده بود گفتم :
- با این حرکات منو نترسون یه بار بهت گفتم توضیح بده ...
یهو با عصبانیت مچ دستم رو که حائل دیوار بودم گرفت و محکم پیچوند و در حالی که میکشوندم سمت مبل گفت :
- توضیح بدم ؟؟؟! واسه چی توضیح بدم ؟؟؟!
بعدم پرتم کرد رو مبل و خودش وایساد عقب و ادامه داد :
- مگه تو برای من اون موقع توضیح دادی؟؟! مگه تو حرفی زدی؟!!! چند بار خواستم فقط ده دقیقه ببینمت که بپرسم چه بدی ای در حقت کردم که این کارو با هام کردی .. حالا از من توضیح میخوای .. آره ؟!
اومدم از جاک پاشم که این بار عربده کشید :
- بتمرگ سر جات بعدم رفت سمت ساکم که تازه چشمش بهش افتاده بود و گرفتش تو دستشو گفت :
- این چیه ؟؟؟!... مثلا میخوای بگی خیلی زن مقتدری هستی که شال و کلاه کردی بری زندون ؟؟؟!!! آره ؟!!!
بعدم پوزخندی زد و گفت :
- بابا نترس .. شیر زن !!تویه احمق اگه شیرزن بودی راست وایمیسادی جلومو میگفتی نمیخوامت ... دوست ندارم ... نه اینکه موش و گربهبازی راه بندازی و دوهفته بعد از اینکه ...
یهو ساک و پرت کرد زمین دستی به صورتش کشید و با صدای آرومی گفت :
- خوشحالم زندگیت از هم پاشید ... میدونی چرا ؟؟!1 چون اگه غیر از این میشد به حقانیت خدا شک میکردم ... اگه غیر از این میشد به قصاص و همه چی شک میکردم ...
لبمو تر کردم و با آرامش هر چه تمام تر گفتم :
- من بد کردم قصاص شدم ....
از جام بلند شدم با قدم های محکم رفتم طرفش ...
- تو چرا داری قصاص میشی ؟؟؟!
روبرو وایسادمو خیره شدم به چشماش
- تو چرا چراغ زندگی عاشقونت خاموشه و واسه ی یه تیکه شمع اومدی دست به دامن من شدی؟؟!!
برای چند ثانیه خیره نگام کرد ...
نمیدونم توی نگاهش چی بود که داشتم کم میاوردم .... انگار زمان و مکان داشت میرفت به خیلی وقت پیش .. خیلی چیزا جلوی چشمم شکل میگرفت ...
خونه داشت روشن میشد ...
عماد میخندید ..
من میخندیدم ...
با تکون های دستی جلوی صورتم به خودم اومدم ...
دوباره پرت شدم توی سیاهچاله ی تنهاییم ... و به نگاه گرفته ی عماد خیره شدم ...
- کجایی تو ؟ گوشت با منه ...
سرمو تکون دادم و گفتم :
- نفهمیدم دوباره بگو ...
- مطمئنی حالت خوبه ؟!
دستی به سرم کشیدم و گفتم :
- آره خوبم !!!! خیلی خوبم !!! همین که فهمیدم ... اوج اعتماد به یه نفر همیشه سقوطه .. برام کافیه ...
لبخند تلخی زد و از کنارم در حالی که بازوش ضربه ی آرومی به شونم زد رد شد و کتش رو برداشت و روبروی نیم رخ صورتم وایساد و در حالی که داشت آستیناش رو که زده بود بالا مرتب میکرد زیر گوشم گفت :
- الان وقت صحبت نیست ... خیلی بهم ریخته ای ... مردونه بازی میکنم ... یک هفته بهت وقت میدم کاراتو جمع و جور کنی .. توی این یه هفته به همه چی خوب فکر کن ...
حتی به پیشنهادم .. میدونم که میدونی کل خوشی های یه عمر زندگی با البرز به اندازه ی هیجان گذروندن یه روز عاشقونه در کنار من نیست ...
بعدم سرشو آورد نزدیک تر و در حالیکه نفسش به گوشم میخورد گفت :
- پرتو ....
نمیدونم تو لحنش چی بود که یهو سرمو برگردوندم و نگام با نگاش گره خورد ...
تو چشمای پر آبش یه برق آشنا بود .. یه برقی که ...
با صدای بسته شدن در ورودی به خودم اومدم ...
یک هفته بیشتر بود عماد دانشگاه نمی آمد ... با هزار بد بختی داستان رو برای مریم و مانا تعریف کرده بودم و ازونجایی که من بعد از سه سال حتی نمیتونستم خونشون زنگ بزنم ... دست به دامن حمید و مجتبی شدم تا حالی ازش بپرسن ....
ولی متاسفانه هیچ کدوم از تماس ها پاسخی نداشت .. . و مادرش و به بچه ها گفته بود رفته مشهد پابوس آقا ... برام عجیب نبود عماد هر سال تعطیلیه بین دو ترم و تابستون ها دوروزه میرفت مشهد یه بار حمید و مجتبی رو هم با خودش برده بود .. ولی الان و این وقت سال که نزدیک امتحان ها بود ....عجیب بنظر میومد!!!
مغزم کار نمیکرد و برای منم تمرکزی با قی نمونده بود .. خلاش توی کلاس به حدی حس میشد که هر دو دقیقه یه بار بر میگشتم و جای خالیش رو نگاه میکردم ..
شاید بعد از 21 سال زندگی تازه داشتم مفهوم احساس گناه رو درک میکردم و این احساس موقعی شدت گرفت که نوبت به کلاس البرز رسید و طعنه ی نگاهش به من وقتی که ناخودآگاه بر میگشتم به جای خالیش نگاه میکردم ....ا
بی اشتها شده بودم .. باورم نمیشد همه ی این ها به دلیل نبودن عماد باشه ..
بعضی شبا عروسک ها و کادو هایی که برام خریده بود رو کنارم میخوابوندم وتا نصفه های شب بوشون میکردم و با یاد آوری روزی که برام خریده بود و برق چشماش بغض بدی به گلوم چنگ مینداخت.. .. ولی سعی میکردم پسش بزنم .. من آدمی نبودم که اشک بریزم ... و درست همین موقع عصبی تو جام میشستم و بهش بد وبیراه میگفتم تمام تذکراش و ارشاداش و گیر دادناش یادم میومد و آخر با گفتن اصلا به درک بره گمشه .... در حالیکه ته دل دلتنگی قلقلکم میداد بخواب میرفتم ...
سه روز دیگه ام گذشت ... و کلافگیم هر لحظه بیشتر و بیشتر میشد ... از طرفی روزی بود که با البرز کلاس و داشتم .... این یعنی شکنجه ی مضاعف, توی سلف نشسته بودیم طبق معمول اون چند وقت مریم داشت راجع به تکه ی جیدید که برای جهازش خریده بود حرف میزد .. اما من توی عالمه خودم نبودم و داشتم با لیوان خالی یه بار مصرف چایی ور میرفتم و به تصمیم که گرفته وبدم فکر میکردم ...
- ااااووووه چی از جون این لیوان میخوای اینقدر خرت خرت کردی اعصابم خورد شد ...
با صدای مانا به خودم اومدم و بدون اینکه چیزی بگم لیوان رو که حالا به 5 تیکه تقسیم شده بود انداختم توی سطل پشت سرم و بعد یهو بی مقدمه بلند شدم و گفتم :
- بچه ها من میرم ...
مریم که از حرف جیز دیگه ای برداشت کرده بود پشت چشمس نازک کرد و گفت :
- هنوز نیم ساعت به کلاس استاد محبوبت مونده حلوا که خرات نمیکنن توی کلاس خالی بتمرگ بابا !!!
بی توجه به لحنش که میدونستم ناشی از طرفداری از عماد و نشون دادن مخالفت با رفتارای اخیر منه در جوابش گفتم :
- اول بپرس کجا ... بعد .. ولش کن .. کلاس نمیام .. میرم خونه !!
مانا و مریم با چشمای گرد شده با هم زل زدن و بعد از جند لحظه مانا زد زیر خنده و گفت :
- جوووونم دودر .... آفتاب از کدوم طرف در اومده دانشجوی نمونه ؟؟!
اخمی کردم و همین طور که کیفمو بر میداشتم و بدون اینکه جواب مانا رو بدم راه افتادم که مریم داد زد و با خنده گفت :
- آخ مگه عماد تورو آدم کنه !!!
برگشتم سمتشو و از دور براش خظ و نشونی کشیدم و بلافاصله از در بوفه زدم بیرون ...
هوا سرد بود...
یک ساعتی میشد که توی یکی از فضای سبز های نزدیک دانشگاه نشسته و خیره شده بودم به درخت های بی برگ ...
نمیدونم چرا هر ورو نگاه میکردم تصویر عماد تو ذهنم شکل میگرفت .. گاهی خندون و دوست داشتنی .. گاهیم اخمو و نفرت انگیز ...
توی همین فکرا بودم که یهو یه پسر جوون سمت دیگه ی نیمکت نشست و رو به من گفت :
- چیه ؟!!! سرکارت گذاشته ؟!
با این کار پسر بیشتر دلم هوای عماد و حمایتاشو کرد .. بی اختیار اخم عمیقی کردم و مقنعم رو کشیدم جلو و خیلی سریع از جام بلند شدم و رفتم سمت در خروجی پارک ...
خوشحال بودم که پسر دنبالم نیومده .. ولی ترس عمیقی به دلم چنگ میزد ... ترس از نبود عماد .. عماد که سه سال بود همه جوره حمایتم میکرد ..
بغضم رو قورت دادم .. و زیر لب یه بار .. دوبار ... سه بار .. عماد رو هجی کردم ...
من عماد رو..
من !! دوستش داشتم ...
یهو تمام وجودم یخ بست ...
و با تصور آینده ی بدون عماد .. ب اختیار شروع کردم دوییدن ... نمیدونستم کجا میرم .. فقط دوییدم ... پر بغض دوییدم ...
با دیدن اولین تلفن همگانی سرعتم رو کم کردم ..
دو قدم جلو ...
یه قدم عقب ...
باید تصمیم میگرفتم .. یا حالا ... یا هیچوقت ...
این بار سه قدم محکم به جلو ...
نفهمیدم چجوری گذشت ...
صدای بوق اتصال توی گوشم پیچید ..

با هر بوق ضربان قلبم ده برابر شد ...
- بله ...
صدای خودش بود ...
- بله ؟!
صدای مردونه ی خودش بود ...
ولی چرا غمگین ؟؟!!
چرا اینقدر خسته ؟!!
- لعنتی چرا حرف نمیزنی ...؟؟؟!!
بغضم حابجا شد ..
بغضم ترکید ...
هق هق کردم ..
- پ..ر..تو ؟؟؟!!
هق هقم شدید تر شد و صورتم خیس از اشک ..
- خانومم؟؟!! پرتو جان ؟!
بریده بریده از میون سیل بی امان اشک و بغضی که بیشتر از یه هفته بود که سرکوبش کرده بودم گفتم :- ج .. آ ... ن ...م
نمیدونم توهم بود یا واقعیت صداش لرزید .. صداش بارونی شد ..
- قربون چشمات برم ... گریه میکنی خانوم ؟؟! آره ؟؟! بدون اینکه سرت رو سینه ی عمادت باشه گریه میکنی؟؟!! آره ... بدون اینکه عماد موهای خوشگلتو نوازش کنه گریه میکنی ؟؟!1
- عماد ..... عمااااددددد ...
- جونم خانوم ... قربون چشمات برم ... جانم ؟؟؟!!!! گریه نکن ... گریه نکن خوشگلم ..
انگار بعد از یه هفته توی این شهر جرعه ای اکسیژن پیدا شده بود ...
- دلم تنگته ....
صدا لرزون تر شد ...
- منم ...منم !!!
خیلی وقته دلم تنگته ... دلم تنگه این پرتوئه .. همینی که با این عماد گفتنش دیوونم میکنه ...
با صدای ضربه ای که به شیشه خورد اشکامو با دستم پاک کردم و با صدای گرفته ای به عماد گفتم :
- گوشی؟!
یه مرد مسن بود ..
- خانوم بدو دیگه ؟؟!!
- الان آقا ...
صدای عماذ پیچید
- پرتو جان ؟ خانوم کجایی ؟؟!
- تلفن همه گانی ...
سرکی به بیرون کشیدم و ادامه دادم :
- نزدیک خیابون ....
صداش دیگه غمگین نبود ... دیگه خسته نبود ...
خنده ی شادی کرد و گفت :
- شیطون مگه تو کلاس نداشتی ؟؟!!
منم خندیدم ...ازون خنده هایی که بعد از گریه میچسبه ازونا که از ته قلبه ..
- گور بابای کلاس !!!!
ریز خندید !!! ریزه ریز!!!!
- تا یه ربع دیگه اونجام باشه خانوم ؟؟!
با گفتن باشه گوشی رو گذاشتم ...
به اخم مرد خندیدم ...
به سردی هوا خندیدم ...
از ته دل...
به این زندگی خوب پر عماد خندیدم...

فصل نوزدهم

به محض تموم شد حضور غیاب و خروج البرز از کلاس رو کردم سمت عماد و گفتم :

منم خوشحال ازین بابت .. گزارش جدید پیشبرد پروژم رو که خیلی وقت پیش نوشته و هنوز تحویل نداده بودم از کلاسورم درآوردم و این بار با خیال راحت و بدوت عذاب وجدان راهی اتاق دکتر جاوید البرز ! شدم ...

رسیدم پشت در اتاق البز .. الان که عماد بود دیگه ازش نمیترسیدم ... دیگه از نگاهاش که معنیشون رو یه جورایی فهمیدم بودم ابایی نداشتم ... نفس عمیقی کشیدم و تقه ای به در زدم .. شده بودم پرتوی همیشگی ..پرتوی مغرور ... پرتویی که یه بار غرورش رو شکست اونم برای مردی که ... لااقل توی اون سن فکر میکرد و اطمینان داشت لیاقتش رو داره ...

و من ... روزها و ماه ها و سال های بعد .. این لرزیدن رو دیدم !!! لرزیدنی که .....