رمان نامزد دوست داشتنی من (فصل اول)

رمان نامزد دوست داشتنی من (فصل اول)

- چیه چرا اینجوری آدم رو نگاه میکنی ؟
یه نگاه به بالا سرش انداخت و گفت : مهری من میترسم .
- اَه جون به جونت کنن ترسویی .
- بله خب من مثل شما که نیستم . پدر بزرگ شما ماشالا انداختت تو لونه ی شیر .
- یه خدابیامرز هم بگو .
- یعنی اگه بگم درست میشه ؟
- چقدر غُر میزنی ؟!
کلافه سرشو انداخت زیر ... به در نوشابه ای که نزدیکم بود یه لگد زدم . احساسم اون لحظه عین علی دایی بود که گُل میزد .
فرشته شالش رو دوباره بست و گفت : مهری من خسته شدم .
- به درک
نالید : گرسنه شدم .
- به جهنم
غُرید : از دستت خسته شدم .
سر جام وایسادم و بهش زُل زدم . طبق عادت همیشگی یکی از ابرو هام رفت بالا ... دندون هام روی هم قُفل شد و شکل ببر شدم .
فرشته یه قدم عقب رفت و گفت : به جهنم نه ؟
- از دست مهری هر کی خسته شده باس بره بمیره شیر فهم شد ؟
سرشو خسته تکون داد . دو روز تمومه که داریم کوچه به کوچه ی تهران رو کشف می کنیم . شاید توی این دو روز تنها سه ساعت خوابیده باشیم . ایندفعه این فرشته بود که غُر میزد نه من .
فرشته با ناله گفت : کاش از خونه نمی اومدیدم بیرون .
یکم آروم گفتم : فری جون ما که نیومدیم قدم زَنی ... ما فرار کردیم میفهمی ؟
لباشو کج و کوله کرد و گفت : همینش بده !!
- تو دوست داشتی تو خونه ی ... لا الله الا الله !
دوباره راه افتادم . حالا داشت نم نم بارون هم می اومد . همش به سنگ های زیر پام لگد میزدم و اون ها شوت میشدن به هر سمتی . یک دفعه نگاهم افتاد به یه پارک . دست فری رو گرفتم و گفتم : بیا خانوم غُر زن . جای خواب هم پیدا شد .
فرشته چپ چپ نگاه کرد و گفت : توقع نداری که بیام تو دستشویی بخوابم ؟
یدون از اون چشم غره های وحشتنکام رو رفتم و گفتم : نخیر اما رو چمن , زیر سایه ی درخت میخوابی !
جیغ زد : گربه میاد من میترسم .
- خانوم دیپلم ردی بیا بریم چیزیت نمیشه .
عین این دختر های از خود راضی گفت : من دیپلم دارم .
- خوشبختم منم سیکل دارم . حالا گمشو بیا بریم . فقط , خواهشا شروع به گفتن اگه و مگه نکن .
سرشو چپ و راست کرد و به زور با من اومد زیر یه درخت . راست میگفت چمن ها خیس بود اما چه میشه کرد ... واقعا خواب نیاز بودیم !
روی زمین دراز کشیدم و گفتم : فری بیا دوباره تکرار کنیم . چه جور شوهری دوست داری ؟
فری با لبخند گفت : خر پول .
- با سن زیاد
- فشار خون داشته باشه
- هیجان رو تحمل نکنه
- خرفت و پیر پاتال باشه
- بچه نداشته باشه
- ثروت کلون داشته باشه
- عاشقم بشه
- دیوونه ام بشه .
زدیم کَف دست هم دیگه و گفتیم : همینه !
بعد از یک ربع صدای خُر و پُف فری اومد . واقعا برای خودم متاسفم که با این دوستم . فرشته همسایه ما بود ... بعد از مرگ مادرم, پدرم شروع به کشیدن مواد مخدر کرده بود. فرقی نداشت چی چون موادش ثابت نبود . توی کوچه امون ملقب به مهری وحشت بودم . حق هر کوچیکی که خورده میشد یک راست می اومد پیش من . این فرشته اما از دار دنیا یه خواهر داشت که دختر خرابی بود . اگه گمش بکنی کافیه که بری و خونه های مرد های غریبه پیداش بکنی . من و فرشته برای اینکه بد تر از این که هستیم نشیم فرار کردیم از خونه . اما نه من پول داشتم نه فری . نه اون مدرک تحصیلی داشت نه من !! مطمئنم بابام تا حالا اصلا نفهمیده من فرار کردم . همش که خماره !!
داشت چشمام روی هم میرفت که حس کردم یکی بغلم کرده . چرخیدم و دیدم فری انگشت هاشو داره لیس میزنه و منو بغل کرده . خواستم از خودم جداش کنم که گفت : نه نرو . عشقم بمون پیشم !!
باور نمی کردم تا این حد درصد ترشیدگی روش تاثیر گذاشته باشه ! خدایا عاقبت من و این بچه رو ختم بخیر بکن .
همونجوری چشمام رو روی هم گذاشتم و به دو ثانیه نگذشت که گرفتم خوابیدم .
- اَه فری اینقدر تُف نکن تو صورت من .
- عشقم , چشم چشم قرمه سبزی هم میزارم برات .
- اَه فری بیدا شو دیگه .
فرشته یک دفعه از خواب پاشد . با چشم های از حدقه بیرون زده گفت : این آب چیه داره میپاشه ؟ بارونه ؟
- نه بابا از این شیلنگ هاست . لامصب روی ما دوتا گیر کرده . از بس عشقم عشقم کردی این عاشقت شد . پاشو یکم تو آفتاب راه بریم خشک بشیم .
فری پاشد و پشتش رو تکوند . با انرژی گفت : میشه دوچرخه زد ؟
از اون نگاه هایی بهش کردم که همیشه موقع خنگ بازی هاش میکردم : خیر بانو , دوچرخه الان خونه خوابه !
فرشته پرید پشت درخت و گفت : بیا سُک سُک .
- خجالت بکش دختر ... تو 23 سالته !
- بیست و سه سال و چهار ماه . دو روز از تو بزرگتر .
دستمو کشیدم به مانتوم و گفتم : نخیرم . من دو روز از تو بزرگترم . من چهاردهم مرداد بدنیا اومدم تو شونزدهم .
- نخیر من چهاردهمم .
داشتیم دوباره بحث قدیمی رو پیش میگرفتیم که شیلنگه چرخید ... اَی لامصب چه علاقه ای هم به ما داره .
چشامو بستم و گفتم : گمشو برو یه وَر دیگه . این شوهرت رو هم جمع کن .
زد توی سرم و گفت : شوهر خودت!

با خنده گفتم : قربونشم میرم . اینم خوب پول در میاره اما هیچی مثل پیرمرد خرفت و پیرپاتال خودمون نمیشه !
خندید و سرشو تکون داد . روی سنگ های خاکستری پارک راه افتادیم . فرشته عین آدم های متفکر شده بود . دستمو کردم تو جیب مانتوش و گفتم : چته ؟
- چرا گشت اِرشاد نیومد ؟
- چون اون پیری خودمون سفارشمون رو کرده بود .
یکدفعه وایساد و منم جلوتر از اون قدم بر میداشتم . چون دستم توی جیبش بود نزدیک بود بی اُفتم روی زمین که تعادل خودم رو حفظ کردم . برگشتم , ابرو بالا , دندون قفل , گارد شیری که داره حمله میکنه ! تا اومدم بجوشم گفت : نه واقعا چرا نیومدن ؟ اصلا ما الان کجای تهرانیم ؟
فقط از اون همه خشم یه ابروم بالا بود . دادمش پایین و گفتم : شاید بالا شهره که نیومدن .
- بالا شهر که بدتره . هر چی مانتو تنگ و شلوار پاره پوره اس اینجا ریخته .
- تو منطقه خودمون که بدتر بود . همون خواهر جنابالی .
سرشو تکون داد و گفت : راست میگی ! حالا کجا هستیم ؟
داشتم جوابش رو میدادم که یکدفعه یک گل وست فاصله ی ما ظاهر شد . منو فرشته همزمان سرمون به پایین چرخید . یه پسره روی زمین زانو زده بود و گل دستش گرفته بود . بهش پوزخند زدم و گفتم : بپا نچایی ! حالا واسه کی هست ؟
از جاش پاشد و گُل رو گرفت سمت فرشته . همیشه همینه !! تا ما میایم یه شوهر بگیریم این فرشته صاحبش میشه .
دَم گوش پسره گفتم : به یه زن باردار گُل میدی ؟ اونم به زن داداش من ؟!
پسره رنگش شد عین زردچوبه ! پسره برگشت سمت من ... از اون ور فرشته زیر لب بهم فُش میداد . پسره رو دَک کردم رفت . قبل از اینکه فرشته آه و ناله بکشه گفتم : با هم مراسم ازدواج میگیریم . در ضمن ... پیری رو که یادت نرفته .
لب و لوچه اش آویزون شد و گفت : پیری تو حلقم .
- به جون تو پیداش میکنم .
- جون ممد خرخاکی !
ممد خرخاکی یکی از خاطر خواه های من تو محله بود اما زیادی ریقو بود . یه مُشت میزدی میرفت دارآباد !
- خُب چه بهتر بره بمیره .
داشتیم از پارک خارج میشدیم که یه ماشین رد شد و هر چی آب تو چاله و چوله بود پاشید رو پاهای من و صورت فری .
- هِه فری چه خوشگل شدی !
- برو بمیر ... !.. اینقدر من و اذیت نکن مهری !
- مهری عمته ! من مهربانم .
سرشو تکون داد و گفت : چقدر هم اسمت بهت میاد . خیلی مهربونی .
خندیدم و دستشو گرفتم و از خیابون ردش کردم .
رو به روی پارک درست یه پاساژ بود . خواستم برم توش که فرشته گفت : پول که نداری ! میخوای بری حسرت بخوری ؟
- نه! حالا منصرف شدم .
داشتیم از کنار مغازه ها رد میشیدیم که یه سری آدم به ما تنه زدن و رفتن ... یکم دور تر یکی داد زد : آهای دزد کیفم رو برد !
دزد ؟!.. دزدی ؟!...دزدی !
یدونه از اون لبخند های نادرم رو زدم و به فری نگاه کردم : به همون چیزی که فکر میکنم فکر میکنی ؟
ذوق زده گفت : یعنی داری به فلافل فکر میکنی ؟
محکم با کَف دستم زدم به پیشونیم : نخیر منظورم کلمه ی دزد و دزدی بود .
شونه هاش رو بالا انداخت و گفت : خب که چی ؟ چه ربطی داره !
کشوندمش یه کنار و گفتم : ببین خر ِ من ما می تونیم از راه دزدی پول بدست بیارم بعد هم با هم بریم کرمون . تو میری پیش ننه بزرگت منم میام . قبول ؟
صورتش یکم تو هم رفت . برای اینکه رگشو بزنم گفتم : اونوقت فلافل هم میخوری !
این کلمه ی فلافل زیادی روی فرشته تاثیر داشت . یه لبخند زد و گفت : مشکلی ندارم . فلافل خوردن دردسر داره دیگه !
- آخ بیاد و من جیب یه پیری رو بزنم .
- مگه بلدی جیب بزنی ؟
- نه بابا ... میری بهش میچسبی و بر میداری دیگه . تو بلدی ؟
- من به عمرم تا حالا از کسی چیزی قرض نگرفتم چه برسه به دزدی .
یه نگاه به چشم های آبیش انداختم . شاید خیلی احمق و ساده باشه اما تمام سعیش رو کرد سالم زندگی بکنه . خب دیگه باید چیکار کرد ... دو روزه لب به غذا نزدیم . از اون طرف هم من یکی نمیخوام بر گردم تو اون خونه ی خرابه . ابروی چپم رو انداختم بالا و اون یکی رو به چشمم نزدیک کردم . تصمیمم رو گرفته بودم. تنها راه پول در آوردن همین بود . دزدی !
- هستی باهام ؟
فرشته دستشو گذاشت تو دستم و گفت : خرابتم رفیق .
خندیدم و گفتم : ولی من اصلا نیستم .
فرشته هم خندید . آخ ولی واقعا آدم باید یه سری چیزا رو تجربه بکنه دیگه . دزدی هم یکی از اونها . فرشته جلوتر از من راه افتاد . تقریبا هیکلمون یکی بود . قد فرشته دو سانتی متر از من کوچیکتر بود ولی نسبت به قد, من برتری بیشتر داشتم اگه فقط دقت میکردی . البته چشم های رنگی فرشته بیشتر جلب توجه میکرد تا چشمای قهوه ای من .
- فرشته ...
برگشت و گفت : هان ؟
- هان نه و بله . فری منم گشنه امه !
فرشته دستشو توی جیباش کرد و گفت : بگرد شاید چیزی پیدا بشه .
دستمو توی جیب های تنگ و کوچیک خودم کردم . یه سکه صد تومنی پیدا کردم و یه بیست و پنج تومنی . فری یه هزاری داشت .
- داشتی و رو نکردی ؟
- نه بابا تو جورابم بود .
- میگم چرا اینقدر بو بد میده .
- بیشوور ! چی میشه با این خرید ؟
یکم که نگاه کردم تونستم سوپرمارکت رو پیدا بکنم . دست فری و کشیدم و بردم تو سوپر مارکت .
به فروشنده سلام کردم و گفتم :میشه بگید با هزار و صد تومن چی میشه خرید ؟
فروشنده خندید و گفت : دوتا بسته آدامس شیک . البته میشه یه کیک و ساندیس بگیرید .
فروشنده مرد پیری بود که شیکمش زیادی گنده بود . ته ریش های خاکستری داشت و موهاش جو گندمی بود . خوش رو و خنده رو بود .
فرشته گفت : لطف کنید یه ساندیس با یه کیک بدین .
ساندیس و کیک رو که خریدم اومدیم بیرون از سوپر مارکت . فرشته همونجور که راه میرفت نِی رو زد تو سوراخ ساندیس و گفت : یه کیک برای تو یه کیک برای من .
- ساندیس چی ؟
- شریکی ؟
- شریکی .
عین گرسنه های بدبخت و بیچاره شروع به خوردن کردیم . خوشبختانه فرشته زیاد هُلو دوست نداشت برای همین بیشتر ساندیس رو من خوردم .
قوطی خالی ساندیس و پلاستیک کیکی رو توی سطل آشغال انداختم !
فرشته گفت : مهری من میترسم . گیر پلیس بی اُفتیم چی ؟
اَه فکر اینجاش رو نکرده بودم ؟!... اما اتفاقی نمی اُفتاد .
- نه بابا چی چیو گیر پلیس بی اُفتیم . یه سی تومن گیرمون میاد و با اُتوبوس میریم کرمون .
با این حرفم دیگه حرفی نزد و بی خیالش شد . دوباره سرش افتاد پایین و من دنبال سنگ های ریز برای پرتاب کردن اُفتادم !

فرشته کلافه گفت : اینقدر این سنگا رو پرتاب نکن .
- به تو چه ؟
- تربچه .
- فوضولچه .
-اَی بابا غلط کردم . مهری ....
- مهری و کوفت مهری و مرض مهری و زهر مار من مهربانم .
- چشم چشم مهربان جونم . حالا مهربان جونم یه عرضی داشتم .
- بنال .
اخم هاش تو هم رفت : با ادب باش .
- من همینم .
- خب حالا مهم نیست دیگه عادت کردم , مهربان جونم ... میشه دو سه روز دیگه نباشه !
یکی از ابرو هام بالا و رفت : چطور ؟
یکم این پا اون پا کرد تا بگه ولی بلاخره گفت : آخه من فلافل زیادی دوست دارم .
سرمو به نشونه ی تاسف تکون دادم و گفتم : خدایا به همه ی کسایی که میخوان دزدی کنن شریک دادی به ما هم شریک دادی .
فرشته دوباره اخم کرد و گفت : دزدی نه !
- پس چی ؟ فکر کردی میریم محترمانه میگیم : ببخشید آقا یا خانوم محترم . ما میخوایم پول شما رو برای خودمون بر داریم ! نخیر عزیز من . باس بریم سریع در ارض دو ثانیه جیبه رو خالی کنیم و بریم .
شونه هاش رو بالا انداخت . دستش رو گرفتم و خواستم که از خیابون رد بشیم اما یک لحظه فرشته نیومد دنبالم و صدای لاستیک و چرخش یه ماشین منو مجبور به برگشت به عقب کرد . واااای خدای من این فرشته بود که با این ماشین تصادف کرده ؟! چه ماشینی هم هست ماشالا .
« اَی خاک تو گورت نکنن فری مُرد !»
چشام به زمین افتاد و دیدم که فرشته داره بال بال میزنه . همه جمع شده بودن ... بدن فرشته افتاد روی من ... آقا ما تا همین که اومدیم عصبانی شیم پیاده شد !
یه مرد بود که یه پیرهن طوسی با شلوار لی مشکی پوشیده بود . در بغل دست راننده هم باز شد و یه مرد دیگه بیرون اومد . اون یه بلوز چهارخونه ی آبی سفید با شلوار جین آبی کمرنگ پوشیده بود . فرشته آخش در اومد . و بـــَـــنگ !!! عالــــــــیه !!
زدم روی پاهام و جیغ کشیدم : کشتیش خواهرم رو ... الهی خواهر برات پرپر بشه ... داد نزن اینقدر دل من خون نکن .
داد فرشته هی بیشتر میشد . چشام رو با خشم به پسر پیرهن طوسیه دوختم و گفتم : ببین داره خواهرم جون میده ... داره تو بغلم پرپر میشه .
محکم تر زدم روی پاهام . پَس چرا درد نداره ؟ چرا ؟!
بیخیال این فکر شدم و بیشتر جیغ و داد کردم . اون یکی پسره که موهاش بور بود و یکم قدش از اون یکی کوتاه تر بود اومد جلوی من نشست و گفت : باید ببریمش درمونگاه . من پشت رو آماده میکنم شما هم بیاریدش .
بازم به معرفت این ... اون یکی عین ماست داشت ما رو نگاه میکرد .
داشتم فرشته رو بلند میکردم که گفتم : چرا کولی بازی در میاری ؟
با تپه تپه گفت : ببخشیدا مثل این که شما بودی محکم میزدی روی پای من !!
میگفتم چرا درد نداره نگو همش میزدم روی پای فری . دوست داشتم بزنم زیر خنده اما نمی شد !
فری رو بردم تو ماشین ... عجب ماشینی خفنیه !
خودم هم نشستم . سر فری افتاد روی شونه ام . اون پسرا هم نشستن .
اون مو بوره گفت : فکر کنم رگ به رگ شده ! یا چیزی توی این مایه ها !
با چشم غره گفتم : بلاخره ... رگ به رگ هم که شده باشه خواهر من پاش مشکل داشته .
اینو دیگه به جون خودم راست گفتم ... فرشته پای چپش از سه ناحیه بخیه خورده و قوزکش مشکلات زیادی داره .
فرشته آروم گفت : چرا خواهر گفتی ؟
- توضیح میدم .
پسره برگشت و گفت : هر چی باشه ما کمکتون میکنیم .
فرشته یه لبخند زد . اِی خدا منو نجات بده از دست این دختره ی احمق !
اون پسره که راننده بود گفت : چی داری میگی فرهود ؟ چه کمکی ؟ ما همین هم که داریم میبریمشون درمونگاه خیلیه !
پسر مو بوره که فکر کنم اسمش فرهود بود برگشت سمت دوستش و گفت : خفه شو پرهام . ما وظیفه امونه !
دیگه تا در مونگاه هر دوشون اَخم کردن ... آخ که اگه بدونین براتون چه نقشه ای دارم دیگه زنده ام نمیزارین .
تو درمونگاه اینقدر فرشته کولی بازی در آورد که نگو . دکتر براش پاش رو گچ گرفت چون میگفت شکستگیه ولی نه زیاد !
ما که سر در نیاوردیم آخر سر هم . توی ماشین سکوت رو شکستم و گفتم : چیکار میخواید بکنید ؟ مثل اینکه آقا فرهود پیشنهادی دادن ؟! نه ؟!
فرهود برگشت و گفت : خب ببینید ... من خودم دلم برای خواهرتون سوخت .. شما هم که به من گفتید که چند روزه مادر پدرتون باهم فوت کردن ... و انگاری شما هم دنبال کار بودین که با ما برخورد کردین . نه ؟!
- بله درسته .. بقیه اش ؟!
- خب ... خب میخواستم بگم که برای یک ماه تا وقتی که کار پیدا نکردین بیاین خونه ی ما ! فقط نظر شما مونده !
چی بهتر از این ... حالا نقشه ام عالی میگیره . من صد در صد مطمئنم درست میشه .
زیاد خودمو خوشحال نشون ندادم : اما ما دوتا دختریم ؟
پرهام زد زیر خنده و گفت : من فکر کردیم پسرین !
فرهود یه چپ چپ بهش رفت و رو به من گفت : نگران نباشین ... ما به دختر ها هیچ آسیبی نمی رسونیم . خواهرتون هم تا حدود یک ماه پاشون خوب میشه دیگه ! میتونین توی خونه ی ما بهشون بیشتر برسین ... و من از طرف خودم خواهش میکنم قبول کنین !
واقعا چقدر مَرد بود این ... بر عکس اون یکی . اما یکم مشکوک بود .
پرهام هر چقدر بد بود فرهود خوب بود . پرهام تعجب زده گفت : فرهود جان .. قرص کم خونیت رو خوردی ؟
فرهود برگشت سمت جلو و گفت : آره چطور؟
پرهام خنده ای کرد و گفت : هیچی .
پرهام سر یه کوچه وایساد . بیشتر که دقت کردم دیدم اسم خیابون فرشته اس ! اَه یعنی خونه اشون تو الهیه اس ؟ یا حضرت عباس ... خودت خودمو دریاب !
فرهود با ایما و اشاره به پرهام اشاره زد که چرا وایسادی و پرهام هم راه افتاد . چقدر مشکوک . پرهام خدا وکیلی خوب بود . موهای مشکی که داده بود بالا .. چشم های قهوه ای سوخته و پوست گندمی . دماغ سر بالا و لب های متوسط . فقط هیکلش خیلی متناسب بود ! قدش هم متوسط . از نظر قیافه برنده پرهام بود ولی از نظر تیپ ... تیپ فرهود حرف نداشت . در کل فرهود عادی و پرهام یکم بالاتر بود . دقیقا فرهود هم قد فرشته بود .
اینقدر تو فکر بودم که متوجه نشدم ماشین رفته تو یه باغ . با فرشته از ماشین پیاده شدیم . بهش یه واکر داده بودن . با واکر کم کم می اومد جلو و اما من محو درخت ها و گل ها شده بودم . رو به روی دیوار های باغ همش پُر بود از درخت و پای هر درخت دایره ای از گل کاشته شده بود . کم کم باغ به شکل دایره در اومد ... دیگه درخت نبود اما وسط این دایره یه حوض بزرگ بود .
ولی بعد از حوض .... یه عمارت بزرگ به چشم میخورد . عین همون هایی که تو فیلم ها بود . مثل ویلا های شمال بود . کلی پنجره و پرده به چشم میخورد و یه در کِرم رنگ بزرگ . فرهود در رو زد . کمک فرشته کردم که از پله هایی که میرسید به در عمارت بالا بیاد . سه تا پله بود .
فرشته اومد بالا .... فرهود در رو باز کرد و به ما اشاره کرد بریم تو . پرهام به فرهود میخندید و فرهود هی چشم غره میرفت .
وارد خونه که شدیم ... بعد از نیم دایره بدون وسایل دوتا پله به یه سالن بزرگ . سالن با مبل های سلطنتی و فرش کوچیکی که زیر مبل ها پهن بود . فرش معلوم بود دست بافه !
فرشته خودش رو روی یکی از مبل ها انداخت اما من بین وسایل های قیمتی می چرخیدم . برگشتم سمت پرهام و فرهود که فرهود گفت : پریا کمکتون میکنه اتاقتون رو پیدا کنید . من و پرهام کار داریم برای ناهار می بینمتون !
پرهام زد زیر خنده و از پله ها بالا رفت . فرهود یه چیزی زیر لب گفت و رفت .
پریا که یه دختر ساده و تپل مپل بود ما رو هم برد طبقه ی بالا اما دوباره هم رفتیم بالا ... یعنی طبقه سوم .
توی طبقه سوم یه در بزرگ بود ... در رو باز کرد و گفت : اینم اتاق هر دوتاتون . کاری داشتین صدام کنید !
فرشته لبخند زد و من زیر بغلش رو گرفتم ... بردمش روی تخت خوابوندمش .... اتاق مستطیل شکلی بود که یه فرش کوچیک داشت .... یه تخت گنده که رو به روی یه میز آرایش بزرگ بود . کنار میز آرایش دوتا آباژور بود . سمت چپ تخت یه میز کوچیک بود ... همون سمت میز کوچیک دوتا صندلی هم بود و یه میز کوچیک که رو به روی تراس قرار داشت . سمت راست کمد های دیواری بود و کنارشون یه در که احتمالا دستشویی و حمام بود .
عجب اتاقی گیرم اومد . بهتر از اون نقشه ام بود !

فرشته گفت : آخ چه دردی هم میکنه .... زود تند سریع توضیح بده .
خودمو پرت کردم روی تخت : خیلی راحت ... دیگه نیازی نیست جیب بزنی .
متعجب پرسید : چطور ؟
- فقط باید تلاش کنیم تو این یک ماهه جای پولای این دوتا رو یاد بگیریم و بعد هم میدزدیم .
فرشته اَخم کرد وگفت : خجالت نمیکشی ؟ مهری تو اینجوری نبودی !
- نکنه میخوای تا کرمان پیاده بری .
چیزی نگفت . دستمو روی دستش گذاشتم و گفتم : اینا اینقدری دارن که برای صد هزار تومن عزا نگیرن . این باغ رو ندیدی ... همین اتاق ... تو قبلا روی تخت خوابیده بودی ؟ تا حالا میز آرایش داشتی ؟ تا حالا تو اتاق خودت حموم و دستشویی داشتی ؟ یه کنیز داشتی که بگه مشکلی داشتین صدام بزنید ؟ تا حالا یه سال پذیرایی مثل اون رو دیده بودی ؟ پس منطقی عمل کن . ما محتاج به پولیم ... اول خواستیم از مردم دزدی کنیم اما چه بهتر ... خدا خواست تو بخوری به ماشین پات بکشنه یکی دلش برامون بسوزه و بگه یه ماه تو خونه که چه عرض کنم ... تو عمارت ما زندگی کنید تا حال خواهرتون خوب بشه .
- حالا چرا گفتی خواهر ؟!
- چون دوست نمیخوره و مطمئنا اونا به شَک می اُفتن . برای همین خواهر بهتره .
- اسمامون چی ؟
- نمیشه تغییر داد چون ممکنه شناسنامه بخوان .
- آره اینم هست . مهری ... چقدر مشکوکن ... آخه کدوم پسری میاد با جون و دل خواهش میکنه بیاین خونه ی من ؟!
- فعلا که این پیدا شده . دیگه به جز نقشه و پول نمیخوام به چیزی فکر بکنم .
از روی تخت اومدم پایین .... فرشته سرشو روی بالش گذاشت . نشستم روی صندلی میز آرایش ... کشو های میز آرایش رو باز کردم . اینا پُر بود که ! کلی النگو و دستبند های پلاستیکی و گوشواره های خوشگل و ناز . انگشتر و لاک ... عینک و کلی چیز دیگه !
پاشدم کمد دیواری ها رو هم باز کردم . اینا هم پُر بود . شالم رو در آوردم و روی تخت پرت کردم .
کلی لباس خونگی ... لباس های مجلسی و شَب .... شال و روسری ... مانتو های رنگ و وارنگ ! دوست داشتم همشون رو امتحان بکنم اما در اتاق زده شد و صدای پریا اومد : بفرمایید ناهار .
- باشه اومدیم .
- نه ناهار خواهرتون رو میارم بالا .
اوه اوه پس من باس تنها برم پیش دوتا پسرا .
از اتاق زدم بیرون ... با همون مانتو و شال . پله ها رو دوتا یکی پایین اومدم . پریا منو برد به همون نیم دایره بدون وسایل ... رفت سمت چپ و پله ها رو رفت پایین . زیرزمین هم داره ؟ عجب چیزیه این خونه . یه طبقه اش که فقط اتاقه ... طبقه دوم از اول تا آخر در به چشم میخوره ... طبقه اول هم همش پذیرایی . طبقه زیر دیگه چیه خدا داند !
رفتم پایین ... یه راهرو پهن که در هر سمتش دوتا در بود . پریا در دومی سمت چپ رو باز کرد و گفت : سالن ناهار خوری !
رفتم تو سالن ... پرهام و فرهود لباس هاشون رو عوض کرده بودن . فرهود یه گرم کن ورزشی و شلوارش . پرهام هم یه بلوز خونگی و یه شلوار ورزشی . نشستم کنار دست فرهود رو به روی پرهام . یکم برنج کشیدم و مرغ !
فرهود گفت : ببین خانوم ...
غذام رو قورت دادم و گفتم : مهربان احمدی .
- مهربان خانوم ... میدونید که ما بهتون اجازه دادیم اینجا بمونید ... میخواستم بگم که هر چی در اتاق هست توی این یک ماه متعلق به شما و خواهرتون هستش ... اسم خواهرتون ؟
- فرشته .
- فرشته خانوم . و البته ... شما دیگه عضوی از این خونه هستید . من فرهود و این هم پسر عموم پرهام .
اوه پس پسر عموی همن ! عجب خر پولایی !
پرهام گفت : بیشتر در مورد زندگیتون توضیح بدین .
یکمی آب خورد و گفتم : خب راستش ما تو میدون پونک میشستیم تا اینکه این اتفاق افتاد البته یک هفته قبل . مادر و پدر ما کسی رو هم نداشتن ... ما هم یه ختم گرفتیم و بَس . من و خواهرم راه افتادیم دنبال کار ... دقیقا همین امروز صبح داشتیم به سمت شرکتی میرفتیم که این اتفاق افتاد . سوال دیگه ای هم هست ؟
پرهام خیلی خشک گفت : سن هر دوتون ؟
منم با خشم گفتم : بیست و سه سال .
پرهام از لحن خشن من جا خورد و یکم سرشو برد عقب .
فرهود که سر میز نشسته بود گفت : یکم آروم تر .
- من همینم .
فرهود سرشو تکون داد . پرسیدم : سن شما دوتا چی ؟
پرهام دوباره خیلی رسمی و خشک گفت : فرهود بیست و نه و من بیست و هفت سال .
یکی از ابرو هام رفت بالا , دندون هام روی هم قفل شد و مشتم آماده شد . غذام رو نصفه ول کردم و از روی صندلی پاشدم : خیــلی ممنونم .
و بعد یه چشم غره ی وحشتناک به هر دوشون رفتم ! حقشونه !!!
در رو محکم بستم .... یه حس فوضولی تو من ایجاد شده بود که برم ببینم بقیه در ها چیه !
در بغلی که آشپزخونه بود اما در های رو به رویی چی بود ... خب کشفش میکنم الان هیچ غصه نداره . در رو به روی آشپزخونه رو باز کردم . یا حضرت عباس !! یه سالن بزرگ بود که فکر کنم پارتی و اینجور چیزا رو اینجا میگیرن . در رو بستم و اون یکی در رو باز کردم . یه استخر بزرگ و وسایل ماساژ و کلی دَم و دستگاه دیگه ! ایول بابا !!
نشستم لبه ی استخر ... پاچه های شلوارم رو بالا زدم و شروع کردم به تکون دادن پاهام توی آب . اینقدر مشغول بودم که حس نکردم کسی داره منو نگاه میکنه !
- سلام خوب هستید ؟
یکدفعه از ترس افتادم توی آب ... حالا خوبه یه ذره شنا بلد بودم ! اومدم روی آب و چشمام رو مالوندم . بلند داد زدم : تو دیگه کی هستی ؟
چشامو باز کردم و یه پسر رو دیدم که بلوز تنگ راه راه های مشکی و طوسی با یه جلیقه حلقه ای روش پوشیده بود ویه شلوار جین مشکی . موهای مشکی ای داشت و چشماش سبز رنگ بود .
شرم زده گفت : ببخشید فکر کردم فهمیدی . دستتو بده من .
مجبوری دستمو دادم دستش و گرنه کفن به کفنم کنن به مرد غریبه دست نمی دم . از آب بیرون اومدم و شلپ شلپ نشستم رو یه صندلی . پسره جلوی روم وایساد . خدا وکیلی خوشگل بود .
با حرص گفتم : شما ؟
خندید و گفت : اول شما .
چشم غره ای بهش رفتم و گفتم : مهربان هستم . شما ؟
- کسری هستم . خوشبختم مهربان خانوم . من پسر عموی فرهود و پرهام هستم !
دستشو آورد جلو اما من سرمو تکون دادم . دستشو کشید و قایفه اش یکم جدی تر شد .
از جام بلند شدم و گفتم : با اجازه اتون من برم .
- اما شما نگفتید کی هستین ؟
با خشم گفتم : به شما هیچ ربطی نداره .
یه قدم عقب رفت . با حرص و خشم قدم هامو محکم روی زمین بر میداشتم . تمام بدنم خیس شده بود . توی گوشام حرکت آب رو حس میکردم .
تمام پله ها رو با ترس رفتم بالا ... بلاخره رسیدم تو اتاق . در رو که باز کردم دیدم فرشته خوابیده ! چه خُروپُفی هم میکنه !! یک راست رفتم حموم .

از حموم که اومدم بیرون دیدم فرشته نشسته رو تخت و هی داره به دور و برش نگاه میکنه .
بی مقدمه گفتم : اینقدر ضایع بازی در نیار.
دستشو گذاشت روی قلبش و گفت : ترسیدم .
- مگه اولین باره این اتاق رو می بینی ؟
- اون موقع درد داشتم توجه نکردم .
- خاک تو گورت نکنن که به من هم توجه نمیکنی . راستی فری ... اینا پسر عمو هستن !
چشاش گرد شد و گفت : کدوم بزرگتره ؟
- فرهود !
- کی ؟
- اون مو بوره !
- آهان . واای چقدر خوشتیپه !
- خیلی . ولی اون یکی ... چه دماغ باحالی داره !
یه نگاه چپ کرد و گفت : خواستی لباس بپوش .
- چشاتو درویش کن .
- بــُرو من که همه جات رو دیدم دیگه چرا خجالت ؟
- تو غلط کردی دیدی ... بزار لباس بپوشم میدونم چیکارت بکنم .
خندید و من هم یه بلوز آستین کوتاه که روش عکس جوجو داشت رو پوشیدم با یه شلوار جین .
فرشته غرید : منصفانه نیست تو از تیپ خوب زدن زیادی سر در میاری !
- کاری نداره ... رمز موفقیت من اینه که سر تا پا یک رنگ نمی پوشم . از دو رنگی که با هم همخونی دارن استفاده میکنم .
- آخر سر هم نفهمیدم چی شد !
- خاک تو سرت . فقط جلو این دوتا سوتی موتی نده فرشته .. اصلا زیپ دهنت رو باز نکن . بهشون گفتم فامیلیت احمدیه ... چون خواهرمی دیگه !
- خب چرا نگفتی دوتامون محمدی ؟
- اَی بابا باز شروع کردیا !
- مهری .
- باز گفت مهری باز گفت مهری ...
همون موقع شسوار رو روشن کردم اما تا اومدم بگیرم بالای سرم موهام رفت توش ... حالا مگه در میومد ... یک هو دیدم داره موهام توش میچرخه .. یا امام زمان خودت کمک کن . من آدمی نبودم که جیغ بزنم خودم مشکلات خودم رو با یدونه ابرو رو به بالا و دندون های قفل شده حل میکردم . دیگه داشتم دیوونه میشدم . سشوار رو محکم فشار دادم و انداختمش روی زمین . به هزار تیکه تبدیل شد اما از چیزی که دیدم ..... از ته دل از سشوار های پیشرفته متنفر شدم .
دقیقا یه دسته مو از سشوار افتاد بیرون . البته اونقدر موهام پر پشت بود که دیده نمی شد اما خودم که حس میکردم .
صدای قهقه فرشته اومد . با عصبانیت برگشتم و دیدم داره میمیره از خنده .
بلند گفتم : کوفت بنال ببینم چی شده ؟
با خنده گفت : هیچی موهات رو دیدم خنده ام گرفت .
اگه پاهاش نشکسته بود کاری میکردم از هر طرف تیکه تیکه بشه . زبونم رو روی دندون هام کشیدم ... دستامو به پهلوم هام زدم و به خنده ی فری نگاه کردم . هر بار که دوباره نیشش باز میشد هی تو دلم کوفت می گفتم . دیگه عصبانی شده بود و داشتم میرفتم صحنه های خشونت آمیز رو بهش نشون بدم که یک دفعه در باز شد . یه دختر با مانتوی مشکی و مقعنه ی افتاده جلوی در با خوشحال بهمون نگاه کرد .
اومد سمت ما و بهم دست داد ، یه نگاه به پشت سرش انداختم !
دقت کردم دیدم یه پسره که همون کبری بود اومد دم در اتاق ... کبری بود ؟ نمی دونم یه همچین چیزی .
پسره داد زد : اینم دخترم .
اینو که گفت هم من و هم فرشته سرفه امون گرفت . دختره گفت : خوشبختم من دختر کسری هستم .
بعدش دختره منو محکم بغل کرد .
پسره خندید و گفت : ببخشید دخترم یکم ذوق زده شد .
فرشته تا اومد چیزی بگه گفتم : خوشبختم .
فرشته خیلی معمولی ساکت شد ... پسره متعجب زده گفت :مارلین بیا اینجا .
چی چی ؟ مار چی چی ؟!
بابا یه اسم قشنگ و ساده بزارید برای بچه .
رفت پشت باباش قایم شد .... هیچیش به باباش نرفته بود . ولی بامزه و خوشگل بود !

فرشته رو به پسره خندید ... یک هو خنده اش قطع شد و داد زد : گمشو بیرون !
یک دفعه پسره با داد فری دو قدم رفت عقب که با پشت خورد زمین . اوخی !
« داری دل می سوزونی ؟»
چشم نداری ببینی ؟
« من دیگه حرفی ندارم »
مار چی چی خندید و گفت : پاپا بامزه شدی .
بعد در رو بست . فرشته گفت : اسمت چی بود عزیز دل ؟
خندید و گفت : مارلین .
- مارلین ! یعنی چی ؟
- پناهگاه .
- برای چی این اسم رو انتخاب کردن ؟
- مادر خدا بیامرزم این اسم رو دوست داشت .
من و فری که نیشامون تا بنا گوش باز شده بود با شنیدن کلمه ی " مادر خدا بیامرزم " کاملا بسته شد .
فرشته چشاشو گرد کرد و گفت : چی شد مادرت مُرد ؟
هی بهش اشاره میکردم حرف نزنه منتهی هی ادامه میداد .
مارلین نشست روی صندلی و گفت : خودشو پرت کرد پایین .
جذاب شده بود : از چند طبقه ؟
- یه مجتمع !
یعنی دَهن من به زمین که چه عرض کنم رفت زیر زمین و همون جا موند . ولی وقتی قیافه ی فری رو دیدم داشتم از خنده می مُردم .
سرش کج شده بود ... دهنش یکم باز بود و رفته بود اون دنیا . فکر کنم داره با خدا بای بای میکنه . آهان .. برگشت .
فرشته : چیزی هم ازش مونده ؟
مارلین خندید و گفت : نه ! ولی من هیچی ازش نمی دونم . مثل اینکه بابام و مامانم از روی زور باهم ازدواج کردن . الان برای بابام دنبال زن میگردم . حالا هم بیاین پایین . عمو فرهود و عمو پرهام کارتون دارن .
اینو که گفت رفت سمت در و تو یه چشم بهم زدن رفت بیرون . رفتم سمت فرشته و گفتم : درد مَرد یُختی ؟
خندید و ابروهاش رو داد بالا .
یدونه به شوخی زدم تو گوشش و گفتم : اَی کلک . فقط اولش درد داشت ؟!
- بابا ما رو دست کم نگیر دیگه . وقتی شروع به کولی بازی در آوردی گرفتم . خیر سرم دیپلم دارم !!
- بنده هم سیکل هستم .
دوتامون زدیم زیر خنده . لباس هام رو با یه پیراهن مشکی که آستین سه ربع بود با یه شلوار سفید عوض کردم . هی میخواستم یه آرایشی بکنم اما بلد نبودم . یه روسری که گل های سفید داشت و زمینه ی مشکی رو سرم کردم .
یه لباس شیک و خوشگل هم تن فرشته کردم . با هم داشتیم می اومدیم بیرون که چشمم به آسانسور افتاد . اِی جونم .... قربون این خونه که همه چیز داره .
تو آسانسور یارو هی داد میزد . فرشته که از ترس به دیوار چسبیده بود . منم هی با پام روی زمین ضرب میگرفتم . در آسانسور که باز شد دیدم یا حضرت عباس ... این آسانسور چه جای بدی هم قرار گرفته .
همه سرا چرخید سمت ما . پرهام تا چشمش به من افتاد یه لبخند زد . فرهود یک دفعه زد زیر خنده . مارلین گفت : چی شده ؟
فرهود با خنده گفت : چقدر فرشته زشت شده !
دهن همه دو متر اومد پایین . این فرهود بود ؟ فرهود ؟ این ؟ فرهود ؟ این ؟؟؟
یه ابروم رفت بالا و داد زدم : خجالت نمیکشی ؟
خنده اش قطع شد . تازه جوش نیاوردم . ولی خب عصبانی بودم .
فرشته که زُل زده بود به تابلو های روی دیوار ها .
سرش داد زدم : تو یکی که عین گوسفند زُل زدی به اینا ... کم تو خونه از اینا داریم ؟ ماشالا اون نامزد عزیزتون همه خونه رو پر از تابلو کرده . کم مونده بره تو دستشویی بچسبونه ! هی عین گوسفند زُل زده به این تابلو ها ... فقط باید یه بشقاب سبزی بزارم جلوت عین گاو بکشی تو دهنت . به من نگاه کن . خجالت نمیکشی ؟ چرا نمیشینی ؟ بشیـــن !
با این حرفم فرشته سریع نشست روی یه صندلی . دیگه داشت دود از کله ام می اومد بیرون اما نقشه ام گرفت . تا بفهمن مهری اینه !
فرهود داشت به خودش میلرزید . پرهام و کسری که به ترتیب یکی عربی یکی هم بندری میرقصید .
مارلین پشت پریا قایم شده بود . نشستم روی یه صندلی و پاهام رو انداختم روی هم . دستامو توی هم گره کردم و گذاشتم زیر چونه ام : می گفتید !
فرهود سر جاش صاف شد و به پدرجوونه اشاره کرد : کسری پسر عموم ...
داد زدم : میدونم . با من چیکار دارین ؟
پرهام اَخم کرد و گفت : ببین صداتو بالا نبرا !
- میبرم تا دلت بسوزه .
- منم ...
- تو هم چی ؟ جیغ میزنی ؟ بزن عزیز دلم . این خونه که ماشالا روی هر چی بیابون بوده رو برده .
- ببین با خونه ی من درست حرف بزن .
فرهود دوباره زد زیر خنده . من و پرهام گفتیم : باز چی شده ؟
فرهود گفت : تازه فهمیدم عینک مارلین چقدر بی ریخته !
مارلین افتاد روی سر و کول فرهود و موهاش رو شروع به کشیدن کرد . پرهام داد زد : ببین خانوم مهـــربان ... با من لج نکن . توهین کردی !
پوزخند زدم و دست به سینه تکیه دادم : حس نمی کنم گفتن این که خونه اتون چقدر بزرگه یه توهین باشه ... اینجوریه آقا کبری ؟!
کسری معجب زده گفت : کبری نه کسری !
- خب حالا چه فرقی داره . مادر بزرگ خدا بیامرز من به من می گفت تقی !
فرهود دوباره زد زیر خنده . من , فرشته , پرهام , همین کبری خودمون با دخترش داد زدیم : باز چی شده ؟
فرهود اشکشو پاک کرد و گفت : تازه فهمیدم که چقدر شلوار کسری گشاده .
یه نگاه به شلوار کبری معروف به کسری انداختم . راست میگفت این چرا اینقدر گشاده ؟
کسری سرشو به نشونه ی تاسف تکون داد و گفت : متاسفم برات پسر عمو .
فرهود ساکت شد ولی دوباره پرهام شروع کرد : به نظر من تو قصدت توهین بوده .
- اقای پرهام خان .... نظر شما برای من و هر یک از کسایی که اینجا هستن مهم نیست .
پرهام مغرور و یه دنده بود . و من هم از اون مغرور تر و یه دنده تر ! فرشته گفت : حالا بس کنید زیاد مهم نیست .
یه چشم غره بهش رفتم که سفت چسبید به صندلیش .
پرهام داد زد : خیلی هم مهمه ... تو خونه ی من صداتو بالا بردی ؟
- فکر نمی کنی داری زیاد سر یه خانوم محترم داد میزنی ؟
داشت به جا های باریک کشیده میشد که کسری نعره زد : بـــَسه !
همه به جز من به صندلی چسبیدن . از خنده مرده بودم . با خنده گفتم : بیشتر خنده دار بود تا ترسناک !

فرهود با ترس گفت : نترسیدی ؟
فرشته آب دهنش رو قورت داد و گفت : مهری و ترس ؟
هر سه تا پسر داد زدن : مهری ؟
گفتم : پس کی ؟ مهربان ملقب به مهری . اونم فری دیگه .
فرهود مشکوک پرسید : مگه پایین شهری هستین ؟
- فرقی نداره کجایی باشی ... مثلا مال تو میشه فرهی .. البته فرعی بیشتر بهت میاد .
کسری زد زیر خنده . پرهام و فرهود بهش چشم غره رفتن . رو به پرهام گفتم : تو یکی رو نمیدونم چی بزارم . پرهی .... میپسندی ؟ ( تا اومد حرف بزنه ادامه دادم ) البته فرقی نداره . اسمت زیادی مضخرفه !
مارلین بلند بلند قهقه زد . وقتی می خندید چشماش محو میشد و تمام ماهیچه های صورتش میخندید . کسری با لذت به مارلین نگاه میکرد. اوخی !
پرهام از میون دندون های قفل شده اش گفت : آماده شید میریم بیرون .
وااای خدایا اینا بیش از حد مشکوک میزنن . آخه کدوم احمقی میاد با دوتا دختر غریبه شام بره بیرون ؟ من فقط یه صد هزار تومن پول میخوام . ولی نمیخوام با اینا جایی برم . من و فرشته بهم نگاه کردیم . فرشته میترسید . از همون بچگی هم ترس از پسر داشت . فرشته ترسش فقط بخاطر وجود پسر های رنگی و لاش و لوش توی زندگی خودش و خواهرش بود . ولی من ترسی نداشتم . سی صد بار از بابام کتک خوردم اما نه اشکی ریختم نه داد زدم . تحمل و تحمل کردم .
تا حالا هیچ کس اشک مهری رو ندیده ... حتی برای مرگ مادرم اشکی نریختم . نمونه ی یه پسر دمدمی مزاج و یک دنده بودم . پسری که بهش میگفتن مهری وحشت . کسی جرعت نمی کرد بهم سلام نکنه . اما همیشه قصد خیری داشتم . همیشه کمک میکردم .
حواسم نبود که چقدر توی خاطرات قدیمی میگشتم ... یکی موهامو کشید . وااای بابا دست به این مو نزنین . این مو داغانه !
برگشتم و دیدم مارلین داره با خنده بهم نگاه میکنه . یه لبخند زدم و گفتم : من نمیام . فرشته هم همین طور .
فرهود که داشت شربت پرتقال میخورد گفت : همه میریم . برادر کسری هم میاد با هم خوش باشیم . بزارید خوش بگذره بهمون .
آخخ که چقدر هوس خفه کردن هر دوتا پسر عمو رو کردم . به تو چه بچه پُرو . اصلا چرا من باید بیام ؟ مگه زوره ؟
پرهام رو به من کرد و گفت : تیپ خوبی داری . بر عکس خواهرت .
- خواهرم بَر و رو داره . ولی من تیپ دارم .
- جواب خوبی بود . میای تا موقع رفتن یکم تو باغ قدم بزنیم .
به فرشته نگاه کردم که داشت با مارلین حرف میزد . کاش بتونه از زبون دختره بکشه که گاوصندوق یا چیزی تو این مایه ها کجاست ! منم عملیاتم خَر کردن پرهام بود .
- بله چرا که نه !
از پله ها پایین اومدیم .... رفت دم حوض و گفت : نظرت در مورد این خونه چیه ؟
- خونه ی خوبیه ! مال شماست دیگه ؟!
- اوه البته که آره . مال همه نوه های ایزدپناه .
یا حضـــرت عباس . ایزد پناه ؟! پناه ؟ ایزد ؟!
سر جام میخکوب شده بودم . اینا نوه های ایزد پناهن ؟ اوه بدبخت شدم . اگه بیادش چی ؟ مخصوصا پسر بزرگش !
پرهام خندید و گفت : چی شد ؟
سرمو تکون دادم و گفتم : هیچی .
راه افتادیم . اون به برگا نگاه میکرد و من سر به زیر خجالت کشیدم . یادمه وقتی دوازده سالم بود توی کوچه امون یه مغازه بود زده بود ایزدپناه و اون مغازه ی ایزد پناه بزرگ بود . تا می تونستیم با بچه های محل اذیتونش میکردیم . یادمه یه بار گفت : آهای احمدی ... هیچوقت یادم نمیره تو رو . مخصوصا با اون موهای مشکیت !
دیگه فاتحه ام خونده اس .
از پرهام پرسیدم : پدربزرگتون زنده اس ؟
خندید و گفت : هفت سالی میشه که فوت شده .
اولین بار بود که از مرگ یکی خوشحال میشدم . اما بعدش سریع ناراحت شدم . پرهام ادامه داد : تنها همین خواهر رو داری ؟
- آره .
- منم یه خواهر داشتم . اما فوت کرد . راستش با مادر و پدرم فوت کرد . تو زلزله ی بَم . خاله ی من مادر فرهود بود . رفتم و پیش فرهود اینا زندگی بکنم . فرهود تک پسر بود اما خب اخلاق بدش اینه که همه رو مسخره میکنه . خیلی خواستم ترکش بدم اما از وقتی اینجوری شد که عموم مادرش رو طلاق داد و یه زن دیگه گرفت .
- اوه ... چه داستانی . ماجرای مادر مارلین درسته ؟
چقدر زود بهم اعتماد کرده بود . داشت همه چیز رو میگفت .
- نه . ما اینو به مارلین گفتیم . و گرنه کسری یک شب ... ناخواسته ..... متوجه میشی ؟ البته دست خودش نبود . زنه هم مارلین رو میندازه گردن کسری ولی کسری از اونا نبود که دخترش رو ول کنه . پاش ایستاد و بزرگش میکنه . مارلین الان ترم اول دانشگاه . اما خیلی بچه اس . قبول داری ؟
- آره قبول دارم .
پرهام یه گل کند و داد به من : اسمت به شخصیتت نمی خوره .
خندیدم : میدونم . همه میگن . اسمم رو مادر بزرگم گذاشت .
- چرا ؟
- چون همیشه می گفت میخواستم یه دختر بیارم و اسمش رو بزارم مهربان اما خدا به من دختر نداد در عوضش نوه ی دختر داد .
- چرا تو ؟
- یعنی چی ؟
- چرا مادربزرگتون اسم تو رو مهربان گذاشت . چرا فرشته نه ؟
اوه اگه راهنمایی نمی کرد سوتی میدادم جلوش . خدایا عاشقتم .
- چون من بزرگترم .
- چند دقیقه ؟
- سه دقیقه !
خندید و گفت : زیاده . راستی داشتی سر فرشته داد میزدی گفتی که نامزد داره . درسته ؟
یاد علی نیسانی افتادم . فرشته بهش گفته بود اگه منو میخوای موهات رو بلند کن ... باشگاه برو و لباس خوب بپوش . یک هفته بعد علی نیسانی با نیسان داغونش ولی هیکل توپ ... موهای خوش حالت و لباس مرتب اومد تو کوچه . فرشته جلوی همه گفت : چرا جدی گرفتی ؟ من شوخی کردم بابا . مگه من میام به همچین آدمی جواب بله بدم ؟!
چقدر با فری خندیده بودیم .
پرهام داد زد : آهای ! کجایی ؟
- ببخشید . اره اسمش علیه . البته فعلا رفته قشم .
سرشو تکون داد و گفت : تو چی ؟
یکم نگران بود . برای چی ؟
- نه بابا کی میاد منو بگیره .
- اتفاقا من از دخترای معمولی خوشم میاد . نه اونایی که خودشون رو پشت دود سیگار و یه مشت کرم قایم کرده باشن . مثل تو . خوشگل نیستی اما بد هم نیستی .
- مرسی . بعضی وقت ها به آدم امید میده .
- من چطورم ؟
- قایفه ات خوبه اما تیپ نه !
- آره خوش تیپ نیستم . مهربان میای اتاق من ... میخوام کمکم کنی یه لباس خوب بپوشم .
واای دیگه داشتم دیوونه میشدم . رو به روی من وایساده بود . یکم از من قد بلند تر بود . میتونستم قیافه ی خودم رو توی چشماش ببینم . یه لبخند زد و با لحن مردونه گفت : خب ؟
سرمو آوردم پایین . دوباره بهش نگاه کردم و گفتم : اوکی .
با هم دوباره رفتیم تو سالن . از پله ها بالا رفتیم . توی راهرو ی دوم . پله هایی درست وسط راهرو به طبقه ی بالا میخورد . رفت سمت چپ و دری که رنگ سبز بود رو باز کرد . اتاق جالبی داشت . اتاقش رنگ مغز پسته و ترکیب های جزئی از رنگ زرد و لیمویی . در کمدش رو باز کرد و گفت : کدوم ؟!

یه نگاه به لباس های کمدش انداختم ... یه نگاه به خودش که روی تخت نشسته بود و مشتاق منو نگاه میکرد . آخه من چی تن این بدن غراضه ات بکنم ؟
یه بلوز کِرم رو برداشتم و انداختم روی تخت . نسبتا ضخیم بود و روی عضله ها تنگ میشد . یه کُت بافت که قهوه ای پُر رنگ بود رو روی بلوز انداختم . بین شلوار ها بیشتر رنگ کرم ها پارچه ای بود . لباس ها رو انداختم تو کمد . یه کُت بافت همون شکلی به رنگ طوسی برداشتم . یه بلوز سفید ضخیم . یه شلوار آبی نفتی .
برق تحسین رو توی چشمای پرهام می دیدم . خندید و گفت : عالـــیه ! حالا تو هم برو حاضر شو !
یه لبخند زدم و از اتاقش زدم بیرون . از پله ها بالا رفتم . در اتاق رو باز کردم و گفتم : بوم .
فرشته دستش رو روی قلبش گذاشت و گفت : الهی که بترشی !
- تو هم همین طور. خب خب چه لباسی برات انتخاب کنم خانومی که پات مثلا شکسته !
- راستی ... با آقا پرهام خوش گذشت .
یه گشواره طرفش پرت کردم و از تو آیینه بهش گفتم : عالی بود به شما چی گذشت ؟
خندید و گفت : با آقا فرهود خیلی خوش گذشت . کسری و دخترش رفتن تو اتاق . من و فرهود و تنهایی سالن .
خندیدم و رژ لب قرمز رو نصفه روی لبم کشیدم . یه ور لبم قرمز ِقرمز و یه ور بی رنگ و رو . فرشته خندید و گفت : چی شد ؟ مات موندی ؟!
- هیچی فقط زیادی قرمز نیست .
- افسون گیرد سِحر که افسونگر شود . وای چقدر قرمزه !
- تازه فهمیدی افسونگر خانوم ؟!
- نه بیشتر دقت کردم .
پاشدم و در کمد رو باز کردم . یه مانتو مشکی ... شال قرمز ... شلوار قرمز و کفش مشکی برای فرشته گذاشتم . فرشته با تعجب پرسید : تو از کجا میدونی این همه تیپ زدن رو ؟! من نمیدونم تو اون دهات کوره از کجا اینقدر اطلاعات پیدا کردی .
- بعدا میفهمی . تیپ سفید مشکی یا نارنجی قهوه ای ؟ اَه یادم نبود تو سلیقه خوبی نداری . مشکی سفید خوب نیست نارنجی قهوه ای خوبه .
تیپم رو که زدم شالم رو سرم کردم . یه شال قهوه ای . مانتو نارنجی و شلوار قهوه ای . کفش نارنجی و یه ساعت که یک ساعت باهاش ور رفتم که بتونم ببندمش . خدا وکیلی آدم ندید پدید نبودم . یادمه وقتی پونزده شونزده سالم بود بابا که هیچ کاری به کارم نداشت منم تو خیابون ها ول بودم اما آدم بودم . توی مغازه ها گشت میزدم و توی ویترین ها لباس هایی که با هم سِت شده بود رو به خاطر میسپاردم . ولی فرشته فقط کِز کرده بود یه گوشه خونه .
دست فری رو گرفتم و رفتیم پایین . کسری و مارلین نبودن . فرهود یه بلوز آستین بلند و یقه افتاده پوشیده بود و دستاش رو توی جیب های شلوارش کرده بود .
خوب شده بود اما پرهام ... دست رنج من بود دیگه . تا اومدیم نزدیکشون دوباره فرهود زد زیر خنده : چقدر پاهای فرشته قلمنبه شده !
پرهام جلوی خنده اش رو گرفت و گفت : چون شکسته !
یه چشم غره به هر دوشون رفتم . پرهام گفت : الان کسری ماشینش رو میاره .
رفتم سمت تابلو ها . یکی از تابلو ها عکس زنی رو کشیده بود که چشماش کشیده و سبز رنگ بود . موهاش هفت رنگ رنگین کمون بود و پریشون شده بود . دستاش روی گونه هاش بود و لبخند دلربایی زده بود . از زیبایی تابلو یک لحظه محو اون همه رنگ شدم اما فقط چشم های سبز رنگش بود که آدم رو مجذوب میکرد . بعد از ده دقیقه به بقیه خیره شدم . اما هنوز چشمای زن توی مغز من هَک شده بود .
داشتیم به منظره ی رو به روم نگاه میکردم که صدایی از پشتم اومد : اون زن پدربزرگم بود . خوشگل بود نه ؟
بر عکس انتظارش , گفتم : نه !
اینو گفتم که بسوزه و گرنه واقعا آدم رو مجذوب میکرد .
پرهام ادامه داد : داستان جالبی داره دوست داری بشونی ؟
- نه دوست ندارم . حوصله ی داستان ندارم . ببینم میشه از خونواده ات بگی ؟
- آره من دوتا عمو دارم و دوتا عمه . مادر فرهود هم خاله ی من میشه !
- دختر عمه و پسر عمه چی ؟
- بیشتر دختر عمه اس تا پسر عمه .
فرهود داد زد : بچه ها بیاید بریم .
پرهام از من جلوتر زد . بدبخت گنشه ی غذا ندیده ی رستوران ندیده . البته فرشته زود تر از همه بیرون زد . اونم با اون پاهاش و واکرش . انگاری مارتونه . فرهود که مبهوت مونده بود . هیچی دیگه ... شَک کردن رفت . به جون خودم اگه از دست فری تا یه هفته دیگه ما رو بیرون نکردن !
ماشین کسری حتی از ماشین فرهود و پرهام هم بهتر بود . یه ماشین شاسی بلند نوک مدادی . مارلین صندلی عقب نشسته بود . حالا چجوری جا بشیم ؟!
فرهود رو به کسری گفت : من و پرهام با ماشین خودمون میایم , رستوران " رز آبی " رو میشناسی ؟ بیا همون جا ! فکر کنم اومده باشی ؟
- آره . کامیار گفت میاد .
- باشه . بزن بریم پرهام .
کسری پنجره اش رو قبل از اینکه بده پایین رو به من گفت : بفرمایید داخل خانوم های محترم .
من و فرشته سوار ماشین شدیم . فرشته و این پای گنده اش خیلی خنده دار شده بود . آخر سر هم بخاطر گچ پاش یه لباس معمولی تنش کردم .
مارلین هر چی میزاشت یا زن داشت داد میزد یا مرده . فرشته دیگه اشکش در اومده بود . کلا از آهنگ گوش دادن خوشش نمی اومد .
کسری ظبط رو خاموش کرد و گفت : ببخشید مارلین عاشق آهنگ های راکه . حتی آهنگ تلفن خونه رو هم راک گذاشته .
اِیول پس کشف کردم که به این آهنگا چی میگن . راک !!

فرشته دَم گوشم گفت : قربونش برم که خاموشش کرد .


-خوب بود که


یه جوری نگام کرد که دیگه هیچ حرفی نزدم . کسری گفت : ببخشید مارلین همش از اینا گوش میده .


-گفته بودین .


مارلین هم موافقت کرد که کسری گفت : حافظه ی خوبی ندارم متاسفانه .


-مهم نیست .


یکم که دقت کردم دیدم بیرون از شهریم . کسری جلوی یه رستوران نگه داشت که سر درش با سفید نوشته بود " رز آبی " و زمینه ی آبی داشت . رستوران با کلاسی بود نسبتا .


وارد رستوران شدیم . نشستیم سر یه میز شیش نفری . فرهود و پرهام هر دو سر و ته میز و من و فرشته بغل هم و مارلین و کسری هم رو به روی ما .


کسری از جاش پاشد و گفت : اینجا منو رو باید خودت بگیری . الان میارم !


مارلین هم دنبالش رفت


زیر چشمی داشتم حرکات فرهود و پرهام رو نگاه میکردم . فرهود زیر لب یه چیزی گفت که پرهام سرشو تکون داد . پسر عمو های مرموز !!


پرهام رو به فرشته کرد و گفت : از نامزدت علی بگو .


فرشته گیج و مات پرهام رو نگاه کرد . اَی تو زات هر دوتاتون لعنت . نمیزارین آدم یه هماهنگی بکنه .


دَم گوش فرشته گفتم : بگو خوبه .


فرشته گفت : خوبه مهربونه و من ....


-دوستش دارم .


- دوستش دارم !


پرهام تو نگاهش نگرانی موج میزد به فرهود نگاه کرد . زیر چشمی فرهود رو نگاه کردم . فرهود سرش رو تکون داد و گفت : دو هفته دیگه با شما دوتا یه حرف خیلی خیلی مهم داریم شاید هم بیشتر . شاید تا وقتی اینجا هستین .


من و فرشته به هم نگاه کردیم . یعنی چی ؟ چیو میخوان بگن ؟ پس از اولش هم یه کاری با ما داشتن ... منو بگو فکر میکردم یکی دلش به حالمون سوخته . مشکلی نیست . تا قبل از اینکه اونا موضوع رو بگن من و فری با یه ساک پُر از پول میریم ترمینال و بعدش هم کرمون .


کسری و مارلین برگشتن . کسری مِنو رو به ما داد . من و فرشته هر دو ماکارونی با سُس گوجه فرنگی سفارش دادیم . ولی این چهار تا آدم مرموز گفتن سفارش همیشگی .


کسری همش سعی میکرد جَو رو درست بکنه اما من و فرشته از اون لحظه به بعد حتی یک کلمه هم حرف نزدیم . فرشته دَم گوشم گفت : بریم دستشویی !


با هم رفتیم دستشویی زنونه . کسی توش نبود . فرشته عصبی گفت : من میترسم از اولش هم معلوم بود قصدشون دلسوزی نبوده . اینا زرنگ تر از من و تو هستن . معلوم نیست چه غلطی میخوان با ما بکنن . من دیگه یک دقیقه هم پیش اینا نمی مونم .


عصبی گفتم : خفه شو فرشته . مگه الکیه ؟ ما پول میخوایم . نکنه دوباره میخوای در به در کوچه خیابون ها بشی . از این خونه یه صد تومن بر میداری و خلاص . میریم کرمون . دیگه چی میخوای ؟


-اگه یه بلایی سرمون بیارن چی ؟


- مثلا چی ؟ میشه بگی ؟


- خودت بهتر میدونی .


شیر آب رو باز کردم و به صورتم آب زدم . رژ لبم پاک شده بود : باید بمونیم .


فرشته کلافه گفت : برای چی اینا عصبی شدن ؟


-هر چی هست مربوط به نقشه اشونه !


- حالم از هر چی نقشه اس بهم میخوره .


- چه تفاهمی . حالا بیا بریم .


وقتی رفتیم دیدم جای من یه مرد نشسته که یه بلوز تنگ پوشیده بود و دکمه هاش رو تا سینه باز گذاشته بود . موهای مشکی خوش حالتی داشت که با ژل به بالا رفته بود و داشت غذاشو میخورد . رفتم بالا سرش و گفتم : آقای محترم حس نمیکنید اینجا قبلا جای کسی بوده ؟


برگشت و به من نگاه کرد . چه چشمای بی حالتی . چشمای قهوه ای بی حال و بی تفاوت .


یه لبخند یک ثانیه ای زد و گفت : قبلا بوده . حالا هم جای منه !


مارلین گفت : اِ عمو کامیار بزار مهربان جون بشینه .


پسره که اسمش کامیار بود و حس میکردم برادر کسراست به من نگاه کرد و گفت : مهربان ؟


-بله .


فرشته ی گور به گور شده چقدر راحت نشسته سر جاش و داره غذاشو میخوره . کامیار از جاش پاشد و گفت : من برای خودم میرم صندلی میگیرم . ببخشید !


چقدر مرموز . کلا فامیلی اینا باید بشه مرموز پناه تا ایزدپناه .

کامیار نشست کنار پرهام . من و فرشته هر دوتامون سرامون پایین و داشتیم غذامون رو کوفت میکردیم که این کامیار حرف زد : مهربان خانوم چند سالتونه ؟
فرهود به جای من جواب داد : دو قلو هستند !
کامیار سرشو تکون داد و گفت : گفتم سِن !
- 23 سال . تو ؟
- خوبه ! 32
فرشته آبی رو که داشت میخور روی من ریخت . یه ور صورتم خیس بود . مارلین زده بود زیر خنده . کسری سعی میکرد خنده اش رو پنهون کنه . فرهود , پرهام و کامیار با تعجب ما رو نگاه میکردن .
زیر لب وحشتناک غریدم : وای به حالت .
فرشته رفت تو خودش و با صدای لرزون گفت : بهتون نمیاد .
کسری رو به ما گفت : ما کلا سن بالایم . من 37 سالمه !!
ایندفعه من آب ریختم رو فرشته . ولی از قصد نبود . 37 و 32 . وای اینا چقدر خوب موندن .
من و فرشته بهم نگاه کردیم . شونه هامون رو انداختیم بالا و سرمون رو نزدیک به بشقاب کردیم .
فرهود دوباره زد زیر خنده : چقدر قیافه هاتون زشت شده !
کامیار بلند بلند خندید . اَی کوفت . پسره ی سی و دو ساله ی بدبخت ِ زشت و بیریخت .
فرشته گفت : مرسی و ممنونم .
دَم گوشش گفتم : مگه سر سفره اس ؟ رستورانه !
کامیار با خنده گفت : خواهش میکنم .
و بعد بلند بلند با پرهام خندیدن . یدونه چشم غره ی محشر و فوق العاده وحشتناک رفتم که ساکت شدن .
فرهود از سر جاش پاشد و رو به فرشته گفت : بریم یکم بگردیم ؟
فرشته سرشو تکون داد . جانم ؟! چی شد ؟
کامیار اومد نشست سر جای فرهود و گفت : اسمت به شخصیتت نمیاد .
اَی بابا پدرمو در آوردید از بَس گفتید .
- میدونم .
کسری گفت : یه سوال بپرسم .
- بپرس ... !
- تا حالا عاشق شدی ؟
- نه مگه مغز خر خوردم .
پرهام اومد وسط و گفت : مگه عاشقی مغز خر میخواد ؟
- نوچ ولی دردسر داره ما دنبال دردسر نمی گردیم .
کامیار خندید و گفت : منم همین طور .
- الان میخوای بگی تفاهم داریم ؟ نوچ هیچم نداریم.
پرهام خندید و کامیار سرشو انداخت پایین .
کسری گفت : اگه یه وقت عاشق شدی چیکار میکنی ؟
- مدارا !
- چجوری مدارا میکنی ؟
- با عشقم مدارا میکنم .
- اوه چه فکر خوبی . بچه چی دوست داری ؟
- زیاد آبم توی جوب با بچه ها نمیره .
کامیار خندید و گفت : عین پرهام . پرهام اصلا از بچه ها خوشش نمیاد .
من و پرهام بهم نگاه کردیم . یه لبخند زد و سرشو تکون داد . یک لحظه محو لبخندش شدم . تا حالا به لبخند هاش دقت نکرده بودم . شاید زیاد خوب و خوشگل نباشه اما جذابیت مردونه ی خودش رو حفظ کرده و داره !!
سرمو برگردوندم سمت کامیار . کامیار گفت : ولی عوضش من عاشق بچه هام .
- خب خدا رو شکر !

کسری به مارلین اشاره کرد و گفت : منم بچه دارم .
کامیار خندید , رو به کامیار گفتم : از اون قیافه ای که میگیری همچین خنده هایی غیر ممکنه .
کسری رو به من با تعجب گفت : منم نمی دونم چرا اینجوریه . این تا حالا حتی لبخند هم نزده بود . فکر کنم از قدم شما دوتا بود که ایشون نیشش باز شد .
یه نگاه به کامیار انداختم و مثل با کلاس ها پاهام رو روی هم انداختم , قوطی نوشابه رو روبه روی چشم سمت راستم گرفتم و یه لبخند سه ثانیه ای زدم .
داشتم نوشابه میخورم که دیدمش .... پیری !
یه کُت و شلوار سفید پوشیده بود و یه پیپ گوشه لبش بود . اِی جونم چقدرم خوش تیپه !!
آخ اگه اینا نبودن ... چقدر حال میکردم با این پیری . اما عوضش رفتم بیرون . دیدم فری و فرهود نشستن روی صندلی و دارن میگن و میخندن . رفتم پشت بوته ای که جلوشون بود قایم شدم .
فری : واقعا چه حسی داره تک فرزند بودن ؟ من که یک خواهر دارم .
فرهود خندید و گفت : زیاد هم خوب نیست . آره , مهری خواهر خوبیه ؟
- راستش زیادی اعصاب نداره !
« اعصاب نداره رو بهت نشون میدم »
- مشکل عصبی داره ؟
« خودت مشکل عصبی داری بوزینه »
- نه , کلا همینه !
« اِی که من با تو چه کنم »
یک هو زنگ موبایل یکی بلند شد و صدای فرهود اومد : جانم پرهام . نه مهربان رو ندیدم . الان میام باشه !
دیگه هوا پسه . سریع رفتم سمت یه حوض و چندتا تخت . داشتم راه میرفتم که جلو روم یکی سبز شد .
سرمو بردم بالا .... اَه این که پرهامه .
- هان چیه ؟
سرشو تکون داد و گفت : چه خبرا ؟ گشت زدی ؟
- به تو چه .
- مشکل داریا . حالت خوبه ؟
- با وجود تو ... عالـــیه !
- جدی باش .
- من جدیم . منو تعقیب میکردی ؟!
- نه ! تعقیب چیه ؟!
- یعنی دنبال کردن یکی اونم دزدکی . نه تو پلیسی نه من دزد پس دنبال من نگرد .
- مگه گم شدی ؟
- یعنی منظورم این بود که دنبال من نیا .
- منظورت رو درست برسون .
کلافه روی یه تخت نشستم و گفتم : میشه بری ؟ میخوام تنها باشم .
- نه ! نمیرم .
نشست کنار من . من ازش فاصله گرفتم ولی دوباره خودش رو چسبوند به من . همین کار رو تکرار کردیم که آخر سر به پشتی تخت رسیدم .
- میشه بری کنار تر ؟!
- مگه مشکلی هم هست ؟ تو که باید راحت باشی !
- تا وقتی یه مرد گنده خودشو بچسبونه به من خیر راحت نیستم .
- نمیرم .
اینقدر این نمیرم رو سفت گفت که تف های دهنش روی صورتم ریخت .
- برو یکم کنار تر . اصلا منطقی نیست کارت .
- من راحت سر جام نشستم . کنار تخت یه بوته گل بود . یدونه گل کندم . یه تیغش رو در آوردم . تیغ رو تو دستم قایم کردم .... دستم روی روی دستش گذاشتم و فشار دادم .
داد زد : آاااااااااااااای !
بلند زدم زیر خنده . از روی تخت پاشده بود و عین میمون ها بالا و پایین میپرید .
با خنده گفتم : حقته !!
دستشو گذاشت تو دهنش و گفت : خیلی بدجنسی مهری .
- مهری عمته ... مهربان .
- هر چی که هستی .
اومد نشست کنار من و گفت : دستمال کاغذی داری ؟
- برای چی؟
- یکم خون اومده .
- بزار ببینم .
دست مشت شده اش رو توی دستام گرفتم . از تماس دستاش با دستام گُر گرفته بودم . یه دستمال از تو جیبم در آوردم و گذاشتم روی زخمش . خواستم یه دستمال دیگه در بیارم که دستمو گرفت . متعجب نگاش کردم که گفت : بیا بریم . خودم یه کاریش میکنم .
دستمو از توی دستش کشیدم و با هم راه افتادیم سمت ماشین ها !

پرهام هی آخ و اوخ میکرد . خرس گنده یه تیغ رفته حالا تو دستت .. خوبه زخم شمشیر نیست !
با اَخم و تَخم به ماشین کسری تکیه دادم . داشتم دنبال فری میگشتم که یه ماشین جلو روم سبز شد . شیشه اش رو داد پایین , اَه اَه چقدر از این بشر بدم میاد من .
کامیار : بیا من تو و فرشته رو میبرم خونه ی پرهام اینا .
یکدفعه صدای داد فرهود از پشت سرم اومد : با ما میاد .
زیر لب غزیدم : گوشه !
اونم زیر لب یه ببخشید گفت اما دوباره داد زد : با ما میان دیگه !
یه چشم غره بهش رفتم که نیشش باز شد . کامیار شونه هاش رو انداخت بالا و گفت : ما که رفتیم !
ماشین کامیار از جاش کنده شد ... داشتم به ماشین نگاه میکردم که یکی دَم اون یکی گوشم داد زد : بیا بریم .
بر گشتم و کسری رو دیدم . دوباره فرهود داد زد : با ما میان . تو و مارلین هم دارین میرین خونه راهتون دور میشه .
برگشتم سمت فرهود که کسری داد زد : باشه . شرکت می بینمت !
برگشتم سمت کسری که فرهود داد زد : من فردا نمیام . روز کاری من نیست .
برگشتم سمت فرهود که دوباره کسری داد زد : اوه راست میگی . بای بای !!
ایندفعه خود به خود سرم به سمت کسری که داشت میرفت سمت ماشینش برگشت . حرکات فرهود رو زیر نظر داشتم , تا اومد داد بزنه برگشتم و غریدم : ببین یک بار دیگه فقط یک بار دیگه داد بزنی من میدونم و تو !
سرشو تکون داد و راه افتاد . پشت سرش راه افتادم . پرهام دوباره پشت فرمون بود و فرشته پشتش . فرهود نشست رو صندلی کنار راننده و من هم پشتش .
به دست پرهام که نگاه کردم دیدم چسب زخم زده . خاک تو سر بی جنبه ات بکنن ! یه تیغ اینقدر درد داره آخه ؟!
فرهود ظبط رو روشن کرد .
آهنگه یه جوری بود ... بیرون هم تاریک بود . فرشته انگشاتشو کرده بود تو بازو هام . اول آهنگ صدای جغد و گرگ بود که زوزه میکشیدن .
بعد یک دفعه ساکت شد ... یک دفعه صدا داد زد :

من میجنگم
بشکاف برو جلو / این زندگی بهت میگه بدو بدو
تا پاهات از خستگی ذوق ذوق کنن و به دیوار مرگ سُک سُک کنن و

فرهود زد آهنگ بعدی .... فرشته شده بود عین گربه هایی که ترسیده بودن . پرهام صدا رو کم کرد , فرهود زیادش کرد , پرهام کمش کرد , فرهود زیادش کرد .
آخر سر اینقدر اعصابم خُرد شده بود که غریدم : بَس میکنید یا نه ؟!
فرهود دستپاچه ظبط رو خاموش کرد و پرهام سر جاش آروم نشست . بعد از یک ساعت بلاخره رسیدیم دَم خونه اشون .
من واقعا باید با این فری حرف میزدم . با آسانسور رفتیم تو راهرو و بعدش رفتیم تو اتاق . داشتم لباسام رو پاک میکردم که گفتم : پات درد میکنه ؟
خندید و گفت : نوچ .
- خنگ خدا , احمق , دیوانه یه جوری جلو این دوتا بازی کن که انگار داری میمیری از درد . اومدی رفتی با آقا قدم زدی بعد صاف صاف رفتی تو دستشویی و اومدی بیرون . بخدا همه فکر می کنن که تو الان از منم بهتری .
متعجب گفت : خب درد که نمی کنه !
- نقش بازی کن . در ضمن .... اینقدر خر بازی در نیار . ما مثلا با کلاسیم .
- باشه .
- باشه و مرض باشه و کوفت . فقط بلده بگه باشه .
لباس هامو با یه تاپ سفید و یه شلوارک عوض کردم . تو خونه ی بابا هم که بودم با لباس های کم میخوابیدم . فرشته تو تخت خوابید و من هم کنارش . طبق معمول دستاشو انداخت دور گردنم و سرشو روی شونه ام .
نفسمو بیرون دادم و گفتم : امروز پیری رو دیدم . نمی دونی چقدر جالب بود ... خیلی بیشوور خوشگل و خوش تیپ بود . یه پیپ هم دستش بود , پولدار هم بود فکر کنم خر پول بود . سنش هم زیاد بود ... اَی کاشکی پای لامصب تو میخورد به ماشین این پیری . فری ؟! فری مُردی یا زنده ای ؟ فری ؟
- خُر پُف !
- منو ببین یک ساعت زِر زدم اونوقت خانوم خوابیده بودن .
تو جام یه چرخی زدم و گفتم : به امید یه پیری خوشگل !

توی جام دوباره یه چرخی زدم . آخ آخ چقدر گردنم درد میکنه !
یک دفعه حس کردم گردنم خیس شده . چشامو نیمه باز کردم و پشتمو نگاه کردم . فرشته با دهن باز و آب دهن های راه افتاده , سرشو روی گردنم گذاشته بود . سرشو اون ور کردم . به گردنم با چندشی دست زدم و به آب دهنی که حالا روی انگشتام بود نگاه کردم .
- اَی بمیری فری .
از تخت پایین اومدم و رفتم رو به روی آیینه ی میز آرایش وایسادم . موهام توی هم گره خورده بود و گردنم خیس بود .... با دستمال خشک کردم ولی نمی دونم چرا دستماله هم خیس بود . یکم چشامو باز کردم دیدم دستمال مرطوب رو دارم میزنم به گردنم . تازه دستماله بو نعنا میداد . اَه حالا گردنم بو نعنا گرفته .
از تو آیینه به فرشته که یه پاش یه طرف بود اون پای گچ گرفته اش هم صاف بود . دستاش متکا رو توی بغل گرفته بود و دهنش باز بود . شستمو دور دهنم کشیدم و به خودم دوباره نگاه کردم . موهام حالا یه حالت وِز گرفته بود . چشام کشیده تر به نظر می رسید . با اون تاپ و شلوارک خوب بود . تنها کافی بود یه کُت جین که تا زیر شیکم بود رو بپوشی و .... آخ که چی بشم من .
دست از خیال بافی برداشتم و موهام رو شونه کردم . از پشت بستمشون و لباسام رو در آوردم . یه لباس آستین بلند ساده با یه شلوار جین پوشیدم . هنوز هم بو نعنا میدادم ! داشتم لباس ها رو توی کشو میزاشتم که فرشته پاشد .
- صبحت بخیر .
غریدم : آب دهنت رو جای دیگه خالی کن نه روی گردن من !
لپ هاش قرمز شد و گفت : ببخشید .
- من الان بو نعنا میدم .
- مگه آب دهن من بو نعنا میده ؟!
- نخیرم . این دستماله بو نعنا میده .
- خب به من ربطی داره ؟!
جیغ زدم : اگه آب دهنت رو جمع میکردی نمی ریخت رو گردنم که من با این دستمال بو گندو پاکش بکنم . همون موقع در اتاق زده شد و صدای پریا اومد : صبحونه حاضره !
یه چشم غره به فرشته رفتم , رفتم سمت تراس . از دیشب تا حالا حتی بازش هم نکردم .
در رو باز کردم و پامو گذاشتم توی یه نیم دایره ی کوچیکی که پُر از گل بود . دستامو به نرده زدم و به پایین نگاه کردم . یک دفعه صدایی رو شنیدم . سرمو به سمت چپ چرخوندم .
- مطمئنی ؟ یعنی واقعا نامزدی نداره ؟
- نامزد که داره اما اونجوری که میگفت فعلا نمیاد . فرهود چرا قبول نمی کنی این بهترین فرصته . دیگه کی رو می تونیم پیدا کنیم ؟ نکنه شاداب جان رو میخوای .
- عمرا . تو که .... بهار چی ؟
- من که .... بهار که ... بهار ... خب ....
- دوستش داری نه !
- نه .
- پس برای چی مِن مِن میکنی ؟
- خب بهم میچسبه .
- تو وازش کن . مگه چسبه ؟
- نه ولی کنه اَس !
- بهار دختر فوق العاده خوشگل و خوش هیکلیه ولی ... یکم جنسش خرابه .
- یکم نه خیلی . وقتی جلوی من به پسره شماره میده ... دیگه ...
- پرهام آروم باش . تو که دوستش نداری .
- ولی باعث شد همه فکر کنن مقصر من بودم . میخوام ازش انتقام بگیرم .
- چجوری ؟!
دیگه قطع شد . اَه تف بهت که این موقع تموم شد ! بهار ؟ شاداب ؟ جالب شده قضیه . من به دو دلیل از این خونه نمیرم . یکی پول یکی این موضوع بهار و انتقام و این چیزا . کلا عاشق این چیزا بودم .
از توی تراس اومدم بیرون . فرشته هم آماده شده بود . با هم رفتیم طبقه ی زیر زمین. فرشته متعجب همه جا رو نگاه میکرد. هنوز داخل سالن نشده بودیم که گفتم : خنگ بازی در نیار ... آدم وارانه رفتار کن .
سرشو گیج و مات تکون داد . وارد سالن که شدیم کسی نبود . فرشته نشست روی یه صندلی ولی من شروع به چرخ زدن کردم .
توی سالن ناهار خوری پُر بود از تابلو های عکس های خانواده ایزد پناه البته بیشتر عکس نوه ها بود . عکس پرهام بود و یه دختر کوچیک . به عکس دختره خیره شده بودم که یکی گفت : خواهرم بود .
برگشتم و پرهام رو دیدم . سرمو تکون دادو گفتم : متاسفم .
خندید و با هم رفتیم سراغ عکس بعدی . دوتا دختر بودن . چشمای عسلی ای داشتن و موهای خرمایی اما شباهت نداشتن . پرهام گفت : دختر عمه هام . آفتاب ( دختر بالایی ) و مهتاب ( دختر پایینی ) .
خندیدم و گفتم : چه اسم هایی .
خودش هم خندید . عکس بعد عکس کسری بود که یه عینک آفتابی روی سرش بود و با دستش عکس قلب رو در آورده بود . عکس بعدی کامیار بود که پیرهنش رو دوباره تا روی سینه اش باز گذاشته بود و از اون لبخند های دو ثانیه ایش میزد . عکس بعدی اون ور سالن بود . یه دختر فوق العاده زیبا و خوشگل بود . یه لباس ساتن بلند آبی پوشیده بود ... موهای قهوه ای مایل به قرمز با چشمای سبز و پوست سفید . پرهام یه نفس عمیق کشیدم و گفت : بهار ... دختر عمه ام .
اوه پس بهار دختر عمه اش بود . واقعا خوشگل بود !
عکس بعدی فرهود بود . اوه چه خوشتیپ کرده ! ولی بر خلاف انتظارم یه عکس دیگه هم بود ولی روش پارچه کشیده شده بود . عکس بعدی یه دختر بود که موهای پسرونه داشت و چشمای قهوه ای و داشت پنجره رو نگاه میکرد . رفته بودم تو جلد اون عکسی که روش پارچه کشیده شده بود . یعنی چی میتونه باشه ؟
خدا رو شکر فرهود جوابم رو داد : چرا عکس شادمهر نیست ؟ عکس خواهرش هست خودش نیست .
پرهام رو به من گفت : این دختر , نوه ی دوست پدربزرگم بود که بیشتر اینجا بودن . این هم ( پارچه رو کشید پایین ) شادمهر برادرش .
یعنی عین خُل ها دهنم وا مونده بود . یعنی خدا چقدر وقت برای نقاشی این گذاشته ؟ موهای قهوه ای چشمای آبی و قد و هیکل توپ !
برگشتم و فری رو دیدم ... عین میمون داشت خامه میخورد . یعنی متوجه این شاهکار انسانی نشده بود ؟
پرهام گفت : البته خارجه . ولی خواهرش ... نه !
چقدر این نه رو با حرص گفت . ههِ هِه من که می دونم جریانو .
رفتم نشستم کنار فرشته ... رو به روی عکس فرهود بودم . توی خاندان اینا یکی پرهام خوش قایفه بود یکی کسری و از بین دخترا .... میشد گفت فقط بهار . بهار عالی بود .... ولی ... جنسش خرابه !

داشتم برای خودم لقمه میگرفتم که پرهام گفت : شرکت نمیری فرهود ؟
- نوچ . تو ....
پرهام بهش چپ چپ رفت ... فرهود هم حرفش رو خورد . اِ اِ وایسا وایسا ... چی شد ؟ تو چی ؟ ادامه میدید لطفا ؟
من و فرشته بهم نگاه کردیم . هر دوتامون لپ هامون باد کرده بود و دندون هامون تکون میخورد .
سرمو انداختم زیر و برای خودم یه لقمه کره و مربا گرفتم .
بعد از دو دقیقه فرهود پاشد و گفت : من میرم پیاده روی . میای فرشته ؟
- ببخشید ولی فرشته پاش درد میکنه .
پرهام پوزخند زد و گفت : الان درد گرفته ؟
با حرص گفتم : بله .
- تو زبونشی ؟
- بله .
- چه زبون خوب و شیرینی . تبریک میگم !
فرشته گیج به پرهام گفت : بله ؟
پرهام سرشو تکون داد و از رو صندلی پاشد . همراه فرهود رفتن بیرون . بهتـــر ! اِی جونم چه حالی میده الان بگردم دنبال پولاتون !
با بازوم زدم به فرشته و گفتم : پولا !
- میگم بی خیالش بشیم مهری . بخدا یه جای دیگه هم میشه پول پیدا کرد .
- دیوونه ای ؟ کجا بهتر از اینجا ؟ دیگه جایی مثل اینجا گیرت میاد ؟ حتما باور کردی میتونیم یه پیری گیر بیاریم ؟
- وای میدونم اینجا خوبه ولی بخدا میشه ...
- میشه پیاده هم تا کرمون رفت آره ؟
- نه میریم خونه ...
از روی صندلی با عصبانیت پاشدم جوری که صندلی از پشت افتاد : عمراً من برگردم تو اون خراب شده ی کثافت ... جایی که بجای بوی گلاب و عطر بوی مواد کثافت کاری به مشامت میرسه .
سریه گفت : میریم خونه هامون که پول برداریم و بریم کرمان . خب ؟
- نه ،نه، نه ! شیر فهم شد ؟
- باشه . هر جور خودت خواستی ... ولی حس میکنم این محل این آدما خیلی مرموز هستن .
- چه تفاهمی منم همین حس رو میکنم اما حس میکنم به پول هم نیاز دارم .
شونه هاش رو انداخت بالا .... از توی سالن زدم بیرون . آخی استخر ... برم ؟ نه بابا کی حال استخر داره .
از پله ها رفتم بالا .... رفتم تو سالن و خودمو انداختم روی مبل . روی میز دوتا کنترل بود . چقدر هم دکمه داره ... ماشالله !
یکی رو برداشتم و یه دکمه اش رو زدم . یک دفعه یه صفحه بزرگ و سیاه جلو روم سبز شد ... مثل تلویزیون بود . یه دکمه دیگه زدم که روشن شد . با دکمه که بازی میکردم یک دفعه دیدم روشن نمیشه ! وای یا حضرت عباس سوخت !!
تا کسی نیومده بهتره پامو بزارم رو کولم و برم .... !
سریع از روی مبل پاشدم و رفتم طبقه دوم . اینقدر تند تند دویده بودم که نفسم نمی اومد بالا ... همین جور که قدم میزدم دنبال یه اتاق کاری یا چیزی تو این مایه ها میگشتم . یه در نارنجی رنگ بود .. در رو که باز کردم با اتاق فرهود رو به رو شدم . نوچ اینجا چیزی نیست .
در رو بستم ... در بعدی سفید بود . در رو که باز کردم ... اِی جونم .... بلاخره پیدات کردم .
یه اتاق کار خیلی خیلی ساده بود . یه گاو صندوق هم اون گوشه بود . اول باید کشو ها رو میگشتم ولی همشون قفل بودن ! یه کلیدی باید برای گاوصندوق باشه ... وای خدا دارم دیوونه میشم .
سعی ام رو میکردم که اتاق رو بهم نریزم .... هیچی دستگیرم نشد ... هیچی ! نا امید از اتاق زدم بیرون ... همون موقع صدای بالا اومدن پای کسی رو شنیدم . سریع رفتم طبقه بالا . از طبقه ی بالا گوش دادم که ببینم کیه .
- فرهود نمیگی ها !
- چرا بگم ؟ الان نمی گم اما آخر سر که میفهمن .
- خب ... الان نه .
- اوکی بابا . راستی ... من این کامیار رو میکشم .
- چرا ؟
- از بَس اون دکمه های لعنتیش رو باز میزاره !
« آخ قربونت منم همین طور »
- ولش کن بابا مرض خودشیفتگی داره .
- نه که تو نداری !
- هر چی باشه بهتر از اونه . به خاله زنگ زدی ؟
- دیشب زنگ زدم .
- بهش گفتی ؟
- مگه خرم ؟! پس فردا میاد جدی جدی دست به کار میشه .
- بهش بگو شوخیه .
- حس بدی دارم پرهام . همش میترسم سرشون کلاه گذاشته باشیم .
- برو بابا . تو و اون حس مضخرفت تو حلقم !!
فرهود خندید ... دیگه صدایی ازشون نیومد . باید به فال گوش وایسادن هام ادامه بدم . خوب میشه ... من مطمئنم .

رفتم تو اتاق و روبه روی آیینه وایسادم . شالم رو در آوردم و دوباره بستمش . یه دستی به لباس هام زدم و از اتاق زدم بیرون . رفتم تو سالن .... دوباره جذب تابلو ای شدم که نقشی از زن ایزدپناه بود . ترکیب رنگ هاش و شلوغ کردن یک صفحه ی سفید میتونست راز جذب این تابلو باشه شاید هم ... چشمای سبز رنگ زن و لبخند دلنشین روی لبش .
- جالبه ؟
دستمو گذاشتم روی قلبم و برگشتم . باز این کامیار . اَه باز هم دکمه هاش تا روی سینه اش بازه . ایندفعه موهاش رو داده بود بالا .
با حرص گفتم : از اینی که جلومه خیلی جالب تره .
اونم با حرص گفت : چشمات زیادی اشکال داره دکتر رفتی ؟
- بهتره تو دکتر بری ... دکتر خودشیفتگان خیلی بهت کمک میکنه .
اومدم از چپ برم که اومد چپ ... اومدم از راست برم اونم اومد راست .
- ببین آقا پسر من از این بازیا خوشم نمیاد پس چه بهتر بازی نکنیم !
- ولی من عاشق این بازیم .
- عاشقا رو میفرستم یه جای دیگه .
- به من گفتن شما هم عاشق این بازی هستید !
- کی گفته ؟
- یکی .
- اون یکی غلط کرد با تو و هفت جد آبادت . البته تقصیر خودت بود که من این همه به تو ناسزا گفتم .
- چرا به من ؟
- چون مطمئنم هم اون یه نفر و خودت یکی هستین ... اونم کامیار ایزدپناه .
- چه هوشی . آفرین !
- اهل تهدید هستم اما روی تو اثر نمیکنه . بدون تهدید باهات کارایی میکنم .
- چه جالب مثلا چی ؟
- اگه بگم یه جور تهدیده پس چه بهتر گفته نشه .
- بابا ایول .
- حالا هم .... جناب , کنار !
رفت کنار و من رفتم از خونه بیرون . رفتم تا تو باغ یکم قدم بزنم ... راستی این فری در به در کجاست ؟
تا دَم درخت های کاج که رفتم دیدم فری توی یه آلاچیق نشسته و کنارش یکی هست .
به طور مخفیانه حرکت کردم تا که رسیدم به آلاچیق . فرشته منو دید ولی پسره پشت به من بود .
داشت حرف میزد که گفتم : سلام جناب .
جا خورد و برگشت . این دیگه کیه ؟
پسره اخم کرد و گفت : ببخشید بلدید ؟
- سلام بلدید ؟
یه چشم غره رفت و گفت : سلام حالا من ببخشیدمو میخوام .
- من که نزدیدمش ... شاید تو خونه جا گذاشته باشید .
- اتفاقا تو دست شماست .
- تهمت زدن کار خوبی نیست .
- خیلی براتون سخته بگید ببخشید ؟
- نه سخت نیست اما من کاری نکردم .
رفتم تو آلاچیق و نشستم کنار فرشته . فرشته با خنده گفت : مهربان خواهرم . مهربان این هم آقا سامان هستن . پسر وکیل خانواده ی ایزدپناه .
- خوشبختم .
سامان : منم خوشبختم .
- شما خوشبخت نیستید ... شاکی هستید .
- زیادی زبون نداری؟
- اینطور فکر نمی کنم .
- بی فایده اس .
- شما این بحث بی فایده رو شروع کردی .
- میشه بس کنی ؟
- شما شروعش کردی .
- نه منظورم این شما شما گفتنا بود .
- خب باشه .
فرشته رو به من گفت : میای کمکم کنی بریم تو ؟
- اوکی .
این سامان چه گوشت تلخ بود . دست فری رو گرفتم و دم گوشش گفتم : بریم بگردیم یکم ؟
- باشه .
داشتیم میون درخت ها قدم میزدیم که چشمم به یکی از پنجره های عمارت افتاد .
پرهام و فرهود داشتن جلوی پنجره باهم حرف میزدن .
دَم گوش فرشته گفتم : نتونستم جای پول ها رو پیدا کنم .
- دیدی گفتم . فکر کردی اینا پولاشون رو میزارن جلوی دست ؟
- کلید گاو صندوق ...
- و البته رمزش .
چطور یادم رفته بود ؟ گاو صندوق رمز میخواد !
- دارم دیوونه میشم . اینا هم که نقشه درست کردن برامون .
- بیا بریم .
- حالا بزار ببینیم چی میشه .

فرشته یکم که قدم زدیم نالید : وای پام داره میکشه منو ؟
- اِ چه جالب تازه دردش اومده .... حسگرت مشکل داره ها !
- آره میدونم . بیا بریم تو .
- بریم که چی بشه ؟ همش باید قیافه این جناب ها رو ببینیم .
- مگه کی اومده ؟
- اون کامیار خودشیفته !!
- اَه حالم بهم خورد .
شونه هامو بالا انداختم و گفتم : خب نظرت چیه ؟
- حالا که این هست حاظرم برم تو بیابون ولی بدون این .
حال میکنم بعضی وقتا فری مثل خودم عاقل میشه . ولی دوباره فری ضدحال زد : بیا برگردیم .
- اَه خفه بمیر بابا .
- درست صحبت کن .
- فری من دیگه جایی مثل اینجا رو پیدا نمیکنم .
- یه جوری حرف میزنه انگار سال هاست داره دزدی میکنه !
- نه , تا حالا یه بار هم دزدی نکردم .
- خب .... پس گمشو از این خونه بیرون .
- بابا اینا خیلی پولدارن .
- میتونی خیلی راحت ازشون طلب پول کنی . آخه خر جون ... کدوم پسری دوتا دختر غریبه اونم تویی که اژدها رو فراری میدی و منی که یه پا هاردیم واس خودم . تازه دلش هم بسوزه و بعدش بفهمیم که پای یه نقشه تو کاره ... حالا یه هفته بعد دو هفته بعد شاید هم فردا بفهمیم ... چه کسی میدونه ؟
- وای مخم رو خوردی .... هستی یا نه ؟
سر جاش وایساد ... برگشت سمت من و گفت : خرابتم رفیق !
عین عادت همیشگی دستا رو زدیم به هم و آخر سر یه چَک هم زدیم تو گوش هم دیگه .
- ببینم درد مَرد یُختی ؟
- یُختی !
- اَی کلک !
دوتامون یه لبخند شیطونی بهم زدیم . فرشته دستمو گرفت و گفت : بیا بریم تو .
سرمو تکون دادم و باهم رفتیم داخل . تو سالن فرهود رو به روی تی وی نشسته بود و پرهام زور میزد روشنش کنه .
فرشته که سلام کرد من هم سرمو تکون دادم . نشستیم کنار هم . پرهام کلافه گفت : خراب شده دوباره .
فرهود سرشو تکون داد و گفت : ولش کن .
پرهام نشست کنار فرهود و رو به سامان گفت : چه خبرا ؟
- هیچی ... چند روز دیگه رو که یادت نمیره ؟
- نه بابا ... !
فرهود متعجب پرسید : مگه چی شده ؟
پرهام خندید و گفت : عروسی خواهر سامانه !
فرهود متعجب گفت : بابا تبریک !!
سامان یه لبخند زد و رو به من گفت : خوشحال میشم تو و خواهرت هم بیاید .
من و فرشته بهم نگاه کردیم .. تا اومدم یه چیزی بگم پرهام گفت : بله حتما میان . سامان جان ... ( یه نگاه به فرهود کرد ) کارت داریم .
هر سه تاشون پاشدن که کامیار گفت : من برم دنبال مارلین ... کسری گفت نمی تونه . بای !
برو بهتر .... ایش ایکبیری ! کلا حس بدی نسبت بهش داشتم ... زیادی هیز بود !
همه رفتن و فقط من موندم و این فری !
فرشته آروم گفت : برو یه سر و گوشی آب بده ببین چی میشه !
یه چشمک بهش زدم و از روی صندلی پاشدم . رفتم طبقه بالا ... صدا از اتاق پرهام می اومد . رفتم دَم درش !
- مطمئنید ؟ قبول میکنن ؟
- بلاخره ... پول چشم همه رو میگیره سامان .
- فرهود راست میگه سامان . ما هم به پول و گاو صندوق پدربزرگ میرسیم .
- نمیدونم چرا پدربزرگ فقط برای شما دوتا شرط رو گذاشته !
- چون ما دوتا از نوه های مورد علاقه اش بودیم .
- خب , کی میخواین باهاشون حرف بزنین ؟
- بستگی داره . من مطمئن نیستم فرشته پاش درد بکنه !
یک لحظه همه ساکت شدن , بعد از چند دقیقه پرهام گفت : مطمئن باش دنبال پولن . با این کار ما به هدفشون میرسن . سامان کی به نظرت باهاشون حرف بزنیم ؟
سامان چیزی نگفت . بعد از چند دقیقه گفت : کاملا مطمئنید ؟
هر دو گفتن : آره !
- هر چه زودتر بهتر . عموت اینا هم اینجور که فهمیدم تا دوماه دیگه میان . ممکنه این دخترا نظرشون عوض بشه و برن ... بهتر هر چه زودتر بهشون بگید .
- ولی فقط یک روزه که اونا اینجان .
- این نظر من بود .... عمه پریوش و شادمهر و شاداب دارن میان . فرهود تو که نمیخوای شاداب ...
فرهود سریع گفت : منم نظرم اینه که سریع تر گفته بشه . عمه کی میاد ؟
- یه هفته دیگه . به من زنگ زدن ! خب حالا چی شد ؟
- باشه
- باشه !
صدای قدم هاشون به در نزدیک شد ... سریع پله ها رو رفتم پایین , فرشته روی مبل نشسته بود . سریع خودمو انداختم کنارش .
فرشته گفت : چی شد ؟
با نفس نفس گفتم : من ...
تا اومدم چیزی بگم صدای سامان اومد : خانوم ها ... باهاتون یه کاری داریم !
من و فرشته بهم نگاه کردیم .... فرشته از جاش پاشد و گفت : خدا بخیر کنه !

با هم از پله ها رفتیم بالا .... سامان ما رو راهنمایی کرد سمت اتاقی که وسایل زیادی نداشت .
نشستیم روی دوتا صندلی ... یاد زندان افتادم .
فرهود نفس عمیقی کشید و گفت : پدربزرگ من چند سالی میشه فوت کرده ...
فرشته : خدابیامرزتشون !
فرهود : مرسی .... لطفا نپرید وسط حرفم . من و پرهام .... آدم های عادی ای بودیم ... مادر من خاله ی پرهامه و ما بجز پسر عمو بودن پسر خاله هم هستیم . بگذریم ... پرهام آدمیه که منطق زیاد سرش نمیشه و من همه رو مسخره میکنم . پدربزرگ یک وسیعت نامه ی بزرگ نوشت ولی آخرش یک شرط گذاشت . ازدواج پرهام ایزدپناه و فرهود ایزدپناه . ولی نه من , نه پرهام حاظر به ازدواج نیستیم . ولی تمام این خونه و پنج تا زمین شمال و تمام املاک اهواز و خونه ی ویلایی مشهد باید تقسیم بشه . و همه ما رو زور به ازدواج کردن حتی مادر و پدر من . من و پرهام هر چقدر فکر کردیم دختری رو پیدا نکردیم که بتونه کمکمون کنه ... ما تصمیم داریم ... برای دو سال ... شما دوتا ......
ساکت شد ...
فرشته مات مونده بود . پرهام گفت : شما دوتا نامزد ما بشین . تا وقتی که املاک به همه برسه و همه راضی بشن البته امکان این که جدی گرفته بشه زیاده ... حالا نظر شما چیه ؟
فرشته با حرص گفت : ما عروسک نیستیم .
سامان سریع گفت : در نظر داشته باشین ... پول زیادی به شما دوتا میرسه ... فقط کافیه نقش بازی کنید . من تمام خانواده ام رو قسم میخورم که آسیبی به شما نمیرسه !
فرشته داشت پا میشد که دستاشو گرفتم : میشه فکر کرد درسته ؟
فرهود : البته .
- تنها یک روز وقت میخوایم .
- روی چشم .
همراه فرشته رفتیم تو اتاقمون .
فرشته هی زیر لب غر میزد اما من ....
- فری !
- هان چیه ؟ دیدی گفتم ؟
- فری ... فری فری فری فری !!
- چه نقشه ای داری ؟
شروع کردم به رقصیدن و گفتم : وای فری وای وای فری !
کلافه گفت : چی شده ؟
- گرفت .... گرفت ... نقشم گرفت . فری فری پول ... پول پول آخ !
- اَه عین آدم بگو دیگه .
همونجور که داشتم میرقصیدم گفتم : ما قبول میکنیم .
فرشته جیغ زد : عمرا .
- حتما !
- عمرا .
- خره مگه نشنیدی چقدر پول داره بابا بزرگه ... خونه تو اهواز خونه تو مشهد پنج تا زمین تو شمال ... این خونه ... کلی ماشین .. گاوصندوق ! به قول کلاه قرمزی لی لی لی !
- برو بابا . پس فردا یه چیزی بشه چی ؟
- مگه ندیدی قسم خورد ؟
- باید فکر کنم .
- پرهام مال من !
- خفه بابا !
- فری فری فری حالا وای وای وای وای ! پولدار شدیم رفت ! اِی جونم !!
- خفه میشی یا نه ؟
لپش رو کشیدم و گفتم : قربون اون پات که به خوب ماشینی خورد !!
سرشو از روی تاسف تکون داد . خودمو انداختم روی تخت و گفتم : دو سال ! کم هم نیست ماشالا !!
- بعــله ... کم نیست !
- بابا اینقدر به چیز های منفی نگاه نکن . فقط به پول نگاه کن .
- بدبخت باید دو سال جلوی ننه باباشون بازی کنی !
- خب اشکال نداره . من و تو که بازی کردنمون عالیه !!!
- تا فردا وقت داریم ؟
- بعله . البته اگه به من بود دربست قبول میکردم . جون من ... فری جون من بیا قبول کنیم ؟!
فرشته با تردید پرسید : پولش زیاده ؟
- اووووف اونقدر که میشه کل دنیا رو خرید .
فرشته سرشو تکون داد و گفت : آخر شب میگیم .... ولی جوری که حس نکنن از خدامونه !
- تو قبول کردی ؟
- بگی نگی آره !
از روی تخت پاشدم و جیغ زدم : عاشقتم فری !
فرشته دستشو آورد جلو و گفت : به یه شرط . مال من فرهود باشه !
خندیدم و گفتم : یاد مغازه فروشی افتادم . فری بیا الان بگیم !
- مگه دستشویی داری بچه ؟ پول کورت کرده !
- بیا دیگه .. جون من !
- نوچ !
- پس شب دیگه ؟
سرشو تکون داد .
- قبول کردی دیگه ؟
دوباره سرشو تکون داد .
- میمیری زبونت رو باز کنی ؟
سرشو تکون داد و افتاد روی تخت : ساکت باش بچه جان ... میخوام بکپم !

براش زبونم رو در آوردم بیرون .
رفتم از اتاق بیرون . داشتم تو راهرو ها قدم میزدم که صدایی از پشت سرم اومد : سلام.
برگشتم و رو به فرهود گفتم : چند بار سلام میکنی ؟!
یکم خجالت میکشید .
- برای چی خجالت میکشی ؟
- راستش ما همش میترسیدیم .
« آره جون عمت ... از اون حرفایی که به سامان زدی »
- خب ؟
- خب چی ؟
- چرا ادامه نمیدی ؟
- چی بگم خب ؟ آهان ... اَه ... اوه ... آخ ... اِ !
- تا تمام اعراب رو نکشیدی وسط من برم .
- نه نه یادم اومد . شب بریم رستوران .
« پول مال بابابزرگه دیگه و گرنه اگه مال خودتون بود یه تیکه نون هم خونه نبود »
- باشه . تموم شد ؟
- آره .
- کنار ...
- تو باید بری کنار . من داشتم می رفتم تو داشتی قدم میزدی !
- اَی بابا ماشالا اون هیکل نره غولت رو جمع کن ما رد شیم حداقل .
رفت کنار و من هم پله ها رو پایین رفتم .
توی سالن هیچ خبری نبود . خدا وکیلی یه عمارت خالی به هیچ دردی نمیخوره .
توی سالن بودم که در یک دفعه باز شد .
برگشتم و یه زن رو دیدم که عین خانوم بزرگ های قاجار بود .
نعره زد : فرهود .. پرهام !
بعد یک دفعه منو دید . اومد سمت من و گفت : این دوتا کجان ؟
ایول این خانومه هم عین خودم اعصاب داغونه . خونسرد گفتم : قبرستون .
- تو کی هستی ؟ شاداب ؟ بهار ؟ مال کدومشونی ؟
تا اومدم یه چیز بگم دهن این بسته بشه صدای دستپاچه فرهود و پرهام اومد : اِ سلام ملک سلطان !
جانم ؟ این دیگه کی باشه ؟
این خانومه با اخم گفت : این کیه فرهود ؟
پرهام سریع گفت : نامزد منه !
از پشت این سلطان چی چی با لبخونی گفتم : چی ؟
فرهود دستشو به لپاش زد و زیر لب گفت : جان من !
یه چشم غره ی مشت به هر دوشون رفتم .
سلطان برگشت و گفت : خوشحالم که پرهام همچین زن شیری گرفته .
- دقت داشته باشین نامزد .
- مگه نمیخوای زنش بشی ؟
- بله بله من از خدامه !
« آره جون عمه ام !»
سلطانه خودش رو روی یه مبل پرت کرد و رو به فرهود گفت : تو زن نگرفتی ؟
« میمیری بگی نامزد ؟»
فرهود خندید و گفت : چرا فرشته خواهر مهربان ( به من اشاره کرد ) تو اتاقه . الان میارمش .
فرهود پاشد از جاش ... اِ فرشته کجاس ؟ خوابه ! اگه فرهود رو ببینه سکته میکنه که .
بلند گفتم : فرشته خواب بود فرهود جان .
پرهام خندید و گفت : مهربان عزیزم بیا پیش من چرا وایسادی ؟
خاک تو سرت با عزیزم گفتنت .
نشستم کنار پرهام . سلطان پاشد رفت یه دوری بزنه .
دَم گوش پرهام گفتم : دستمو ول کن .
- خواهش میکنم . این عمه ی بابامونه .... متاسفم حالا چه بخواین نخواین ... نامزد شدیم .
- چرا ؟
- چون الان خبر به همه میرسه . اولین نفر عمه هام و بعد عمو ها و بعد کل فامیل .
- حتی اون عمو زاده هات ؟
- کسری و کامیار ؟
- بله !
- اونا میدونن .
داشتم یه چیزی میگفتم که جیغ فرشته اومد . منو پرهام سفت هم دیگه رو بغل کردیم . پرهام سمت راست و من سمت چپ رو نگاه میکردیم . بر گشتیم و با دیدن هم جیغ کشیدیم .
سلطان داد زد : کوفت .
پرهام با تپه تپه گفت : کی بود ؟
فرهود از بالا داد زد : فرشته بخدا نمی خواستم ... !
پرهام گیج گفت : فرشته ؟
زیر لب گفتم : آره در به در شده .
حالا من و پرهام زیر ذره بین این سلطان بودیم .
پرهام رو سلطان گفت : عمه خانوم ... چرا نمیرید باغ ؟ تمیزش کردیم .
عمه خانوم گفت : چرا از هم فاصله گرفتید ؟
پرهام و من به هم نگاه کردیم . پرهام اومد چسبید به من . اَه اَه حالم رو بهم زد .
عمه خانوم ادامه داد : چرا عاشقونه بهم نگاه نمی کنید ؟
- راستش پرهام یکم خسته اس . تازه از سر کار اومده بود .
- حس نمی کنم پرهام کارش خسته کننده باشه ... هست ؟
اَه بمیری مهربان . یه دفعه هم که فری خراب کاری نکرده تو میکنی !
پرهام دستپاچه گفت : نه ... یعنی ... امروز زیاد بود کارا !
هی سعی میکردم دستمو از تو دست پرهام بیارم بیرون ولی هی اون فشار میدادش .
عمه خانوم پوزخندی زد و گفت : با مهربان کجا آشنا شدی؟
پرهام موند . بابا این دیگه چه بیست سوالیه آخه عمه جان ؟ الان سوال بعدی حتما میگه مهربان تو جیب جا میشه یا نه ؟
به داد پرهام رسیدم و گفتم : دَم سطل زباله .
پرهام بلند زد زیر خنده . اما عمه خانوم حتی لبخند هم نزد .
فکر کنم اگه میگفتم قبرستون بهتر بود !!
عمه خانوم گفت : برای چی اینجایی ؟
پرهام با خنده گفت : مادر پدرشون خارج هستن !
همون موقع فرشته و فرهود دست تو دست هم اومدن . فرشته یکم گیج میزد اما فرهود ... خوب بود !
اومدن نشستن رو به روی ما . عمه خانوم رو به فرشته گفت : چرا شبیه هم نیستید ؟
این دیگه چه سوالیه ؟ کلی دو قلو داریم که شبیه هم نباشن .
پرهام گفت : عمه خانوم ... ممکنه شبیه هم نباشن . مثل آفتاب مهتاب .
- اونا یکم شبیه ان . به هر حال مهم نیست . گشنمه فرهود .
فرهود سریع رفت طبقه پایین . چقدر از این زن بدم اومد ! نزاشت ما برای فرهود و پرهام یکم ناز کنیم حداقل !!

عمه خانوم هم پشت سرش راه افتاد . تا قد و قامتش از نظر دور شد غریدم : اون دست چندشت رو بردار .
دستشو برداشت . فرشته با حسرت گفت : حتی نشد فکر کنیم .
پرهام رو به فرشته گفت : واقعا متاسفم . این عمه خانوم قرار نبود بیاد اما خب اومد .... واقعا منو ببخشید ! فقط یه خواهش .... جلوی این عمه خانوم کاملا طبیعی بازی کنید !!
- به من داری یاد میدی ؟ من خودم مار هفت ختم .
- خوبه ! نامزد هفت خط نداشتم .
- مگه سر هم چندتا نامزد داشتی ؟
- یکی هم قبل از تو بود .
« دیگه چه بهتر »
شونه هام رو دادم بالا . گوشی پرهام توی جیبش بندری رفت .
پرهام گوشی رو برداشت و گفت : اَلو .. !
- ......
- نه بابا عمه جان .... غریبه چرا ... بله مهربان دختر گلی هست . این چه حرفیه .
- .......
- عمه جان اگه میخواید این بحث قدیمی رو ادامه بدید به ارواح خاک پدرم دیگه نه با شما نه با بهار و نه با شوهر عمه حرف نمیزنم !
« اوه بهار جون اومد وسط !»
- .....
- منتظرتون هستم . نه راضی به زحمت مهمونی نیستم عمه جان ... !
- ....
- چشم . خداحافظ شما !
تلفنش رو قطع کرد و رو به فرشته گفت : بهتره بری پیش فرهود .
فرشته با اون پای شکسته اش پاشد .
رو به پرهام کردم و گفتم : باید توضیح بدی ... تمام فامیلتون رو ... اشخاص و کل چیزایی که باید بدونم .
- ایشالا شب .
- منظورت چیه که شب ؟
- شب پیش همیم دیگه .
جیغ کشیدم : غلط بکنم با تو , تو یه اتاق باشم .
- بابا خواهش میکنم مهری . خواهشا قبول کن دیگه ... کاری نمیخوایم که بکنیم .
- نه تو رو خدا میخوای .... لا الله الا لله . نمیام .
- خواهشا
- نوچ
- جان من
- نوچ
- تو رو خدا !
دیدم داره زیادی از حد زور میزنه : باشه .
برق خوشحالی رو تو چشماش دیدم . فقط ببین چجوری شب رو برات زهر میکنم جناب !!!
بدون هیچ مقدمه ای گفتم : بهار به جز دختر عمت , نقش دیگه ای هم داشته ؟
چیزی نگفت , خواستم تکرار کنم که گفت : نه !
پریا اومد سمت ما و گفت : آقا , عمه خانوم گفتن بیاین تو سالن ورزشی !
پرهام سرشو تکون داد و بلند شد .

با هم راه افتادیم سمت سالن . در رو که باز کردم از زور خنده داشتم می مُردم . عمه خانوم دست به سینه فرهود رو مجبور به ورزش کرده بود . تا ما رو دید عینکش رو جا به جا کرد و گفت : شما دوتا .... بیاید سه قدم جلو .
من و پرهام سه قدم اومدیم جلو . رو به فرهود کرد و گفت : تو ...
فرهود با تعجب پرسید : کی ؟ من ؟
- آره ... دوازده قدم برو عقب .
- بابا عمه خانوم دوازده قدم که با دیوار یکی میشم .
- حرف نباشه برو .
فرهود دقیقا چسبیده به سینه ی دیوار . عمه خانوم سرشو به سمت فرشته که نشسته بود روی یه صندلی چرخوند و گفت : تو یکی پاشو قدم بزن .
فرهود اعتراض کرد : فری ... یعنی فرشته پاش شکسته .
عمه خانوم هیچ کاری نکرد . فرشته ناچار بلند شد . با پُر رویی پرسیدم : برای چی باید این کار ها رو بکنیم ؟
عینکش رو جا به جا کرد و گفت : امتحان عشقه !
من و پرهام متعجب زده بهم نگاه کردیم . نَـ مـَ نـَ ؟!
فرهود متعجب پرسید : امتحان عشق چیه ؟
عمه خانوم عینکشو جا به جا کرد و گفت : فرشته باید بری به فرهود کلی ناسزا بگی و بگی که دوستش نداری . میخوام ببینم چجوری میتونین بازی کنین .
حیف که عمه خانوم بزرگ بود و گرنه از اون داد های اژدهایی میزدم .
بعد رو به ما گفت : مهربان خودتو بنداز لای چرخ های این دوچرخه و پرهام نباید نجاتت بده .
دیگه داشت دود از کله ام بیرون می اومد . من برم خودمو ناقص بکنم که پرهام بی تفاوت باشه ؟
پرهام هی زیر لب میگفت : جان مادرت جان مادرت برو برو !
فرشته راه افتاد سمت فرهود و گفت : خیلی بی شووری . خیلی کثافتی . ( فرهود یکی از ابرو هاش رفت بالا ... اِی جونم مثل منه ! ) خیلی پستی . دیگه دوست ندارم . ( اشکش در اومد . این همیشه اشک زاپاس داشت اما من اصلا )
فرهود با التماس گفت : فرشته منو دیوونه نکن .... اینقدر با این دل بازی نکن .
پرهام دَم گوشم گفت : شعر شد نه ؟
یه خودکار از توی جیبش در آوردم و روی کف دستم بزرگِ بزرگ نوشتم " نــه "
سرشو تکون داد و من براش دندونای قفل شده ام رو نشون دادم .
عمه خانوم رو به من گفت : برو .
به اون دوچرخه بزرگه نگاه کردم . آخه این چه کاریه ؟ ببین آدم بخاطر پول چه کارا که نمی کنه !
روی چرخ های دو چرخه خوابیدم که یک دفعه شروع به چرخیدن کرد . با صدای لرزون گفتم : ک ... ک .... ک م ... م .... م ک ... ک !
کمرم داشت خورد میشد ولی آدمی نبودم که جیغ بزنم . دست به سینه شدم و به پرهام که به ظاهر بی تفاوت به من نگاه میکرد یه چشم غره ببر آسیایی رفتم .
بعد از تیکه تیکه شدن پوست کمرم دستگاه خاموش شد ... پرهام دستشو آورد جلو و گفت : بگیر که شک نکنه .
وقتی دستشو گرفتم منو جوری کشید که افتادم تو بغلش . تنش چقدر داغ بود ... دستاشو محکم دور کمرم حلقه کرد و موهام رو بوسید .
یک لحظه تمام دنیا فراموشم شد ... چقدر خوب بود ... چقدر داغ و گرم .. چقدر اَمن .
« تو چت شده مهربان ؟ »
سریع خودمو از تو بغلش کشیدم بیرون و گفتم : خوبم عزیزم .
یه لبخند زد که فقط یه گوشه لبش بالا رفت . همیشه وقتی اینجوری لبخند میزد جذاب تر میشد .
فرشته و فرهود اومدن سمت ما . عمه خانوم نبود .
فرهود دستشو گذاشت روی شونه هاش و اونا رو فشار داد : عمه رفت تو اتاق بزرگه .
من و فرشته جیغ زدیم : اتاق بزرگه ؟
فرشته ادامه داد : ما کجا بخوابیم ؟
- چجوری لباس بر داریم ؟
- کجا حموم بریم ؟
پرهام کلافه گفت : تو اتاق های ما میخوابید .
فرشته نا باورانه به من نگاه کرد ... نگاش میگفت بگو نه اما گفتم : آره !
فرشته دستشو به نشونه ی تهدید سمت فرهود گرفت و گفت : مطئمن باشم که سالم می مونم ؟
فرهود یه قدم رفت عقب ... فرشته یه قدم رفت جلو . فرهود گفت : حتماً مطمئناً و تضمیمناً چیزیت نمیشه !!
فرشته رو به من گفت : من میرم تو اتاق این یارو . پام درد میکنه .
فرهود دستشو آورد جلوی فرشته و گفت : کمک کنم ؟
- لازم نکرده .
فرهود دستشو پس کشید و پشت فرشته راه افتاد .
پرهام پرسید : کمرت خوبه ؟
- زیاد نموندم روش و گرنه هم تو .. هم اون عمه سلطان و هم تو و هم فرهود و هم فرشته تیکه تیکه میشدین .
پرهام گفت : میای اتاقم ؟
- برو بریم .
***
روی تخت دو نفره ی پرهام افتادم و گفتم : من رو تخت تو رو زمین .
- من مشکل کمر دارم ببخشید .
- یعنی رو تخت بخوابیم ؟
- من اینور تو اون ور دیگه . حالا که عصره هنوز مونده تا شب .
- هِی میگه شب !
- میخوای چی بگم ؟
- اصلا شما به قول عمه خانوم دوازده متر میری عقب تر میخوابی .
- میفهمی یا نه ؟
- نه !
- پس نفهمی .
- خودتی .
- ببین مهربان خواهشا ... با روسری یا مانتو و لباس آستین بلند جلوی خانواده و مخصوصا من نگرد . چون همه شک میکنن .
- چرا ؟
- چرا نداره . ازت خواهش دارم میکنم . راحت باش ... ما الان نامزدیم .
- حالا به صورت نمایشی یا محرم میشیم .
- نه بابا محرم میشیم .
با این گفته اش لباس هامو با لباس های راحت تری عوض کردم و روسریم رو برداشتم .
پرهام روی تخت دراز کشید و به من که جلوی آینه اش وایساده بودم لبخند زد .
از تو آیینه بهش نگاه کردم و گفتم : چیه ؟ چته ؟
- موهات مشکیه پر کلاغیه !
- خب آره . بده ؟
- نه ... دوست دارم .
دوست داره ؟ به جهنم ! بی تفاوت شونه هام رو انداختم بالا . اتاق پرهام خیلی بزرگ بود . یکم از اتاق بالا کوچیکتر . یه تخت دو نفره بزرگ که نزدیک دیوار بود . کمد های دیواری کنار تخت . یه میز و آیینه سمت چپ اتاق و دوتا در که یکی حموم و یکی دستشویی بود . کلی هم عکس از خودش روی دیوار زده بود . یه لپ تاپ و کلی باند موسیقی و فلان و فلان که من نمیشناسم هم یه گوشه بود . پاشد و رفت یه دکمه ای رو زد .
باند ها شروع به خوندن کردن .... یه آهنگ بی کلام . پرهام نسبتا آدم آرومی بود ... زیاد مغرور نبود اما خود شیفته بود . توی یک روز نمیشه خیلی از آدم ها رو شناخت . اما تا اینجا سامان مغرور , کامیار بسیار بسیار خودشیفته , کسری یه بابای گوگولی و یه مرد با شخصیت , فرهود یه آدم مسخره و خونگرم , پرهام ناشناخته !
واقعا آدم نا شناخته ایه !!

برگشتم , دستامو به میز تکیه دادم و پامو روی زمین کشیدم . لپامو باد و خالی کردم .
- از کی هست اینجاین ؟
- دو ماه .
- یعنی تو دو ماه دختر پیدا نکردین ؟
- کسی به ما اعتماد نکرد . اون روز که پای فرشته به ماشین خورد فرهود به من پیشنهاد داد منم دیدم خب ... بد نیست .
سرمو تکون دادم و روی یه صندلی ولو شدم .
- خب ... میشنوم .
- خب پدربزرگ من سه تا پسر و دوتا دختر داشت . عمه ی بزرگم یعنی مادر آفتاب و مهتاب , عمه رامش هستش و اون یکی عمه پریوش که دخترش بهاره . خب بهار ... یکم زبونش نیش داره درست مثل مادرش اما مادر آفتاب و مهتاب خیلی مهربونه .
- خب ... پدر کسری و کامیار ؟
- آره ... خب کسری و کامیار یکم سنشون زیاده ... پدرشون که عموی بزرگ من میشه و پسر خانواده , اردشیر هست و همسرش سیران . بابا و مادر فرهود هم که مهران و فریبا هستن .
- این شادمهر اینا ؟
- گفته بودم نه ؟ شادمهر و شاداب خارجن و نوه های دوست پدربزرگم هستن .
- میان ایران ؟
- با سیستم خبر دهی ملک السلطان .... بله !!
پوفی کردم و پاهام رو روی هم انداختم . پرهام خندید و گفت : غمبرک نگیر ... قول میدم یه شوهر خوب واست دست و پا کنم .
- مثلا کی ؟
خندید و گفت : کامیار رو داریم منتهی یکم خودشیفته اس ...
- خیلی ...
- باشه خیلی . کسری خیلی خوبه منتهی اون دختر بی عقلش رو باید تحمل کنی .
- دورشو خط بکش .
هر دوتامون خندیدیم و اون ادامه داد : و اینجا به گزینه ی شادمهر میرسیم . فقط این بشر اندازه ی آسمون ها مغروره . شاید اگه به عنوان نامزد من شناخته نشی .... بهت حتی سلام هم نکنه .
- چه بهتر.
- ولی خوشگله .
- بره بمیره بهتره .
تلفن پرهام زنگ زد .... بدون هیچ حوصله ای گوشی رو برداشت و روی بلند گو گذاشت .
- اَلو ...
- خیلی نامردی پرهام ... کی تونست جای منو بگیره ؟
دختره با گریه این حرفا رو بهش زد . پرهام به من نگاه کرد من هم مثل آدم هایی که مثلا چیزی نشده به دَر و دیوار زُل زدم . پرهام صدای بلندگو رو خفه کرد و رفت بیرون .
ایـــش خب می مُردی اینجا میگفتی ؟! الان دارم از فوضولی میمیرم .
***
- نمیخوابی ؟
خلال دندون ها رو یکم جا به جا کردم و دست به سینه , صاف سر جام نشستم .
پرهام دوباره تکرار کرد : بخدا کاریت ندارم . ساعت دو صبحه ... فردا کار داریم . بگیر بخواب اون خلال دندون ها رو هم از جلوی چشمام دور کن .
- من هوشیارم .
لپشو بیشتر به متکاش چسبوند و گفت : هوشیار چی ؟
- صدای جیغ ...
توی جاش چرخید و پاش خورد به من . زیر لبم غریدم : پاتو جمع کن .
توی همین موقع صدای واق واق سگ اومد . پرهام از جاش پرید و چسبید به من . چپ چپ بهش نگاه کردم که با دیدن من جیغ زد و از تخت پرت شد پایین .
نالیدم : همه نامزد دارن ما هم نامزد داریم .
با گیجی پاشد و چراغ رو روشن کرد . با ناراحتی گفت : چه چشمات تو شب برق میزنه .
- به من میگن مهربان جغده .
- والا ما که ندیدیم روزا بخوابی .
چراغ رو خاموش کرد و دوباره تو جاش لَم داد . با صدای کلفت خودم پرسیدم : چطوری خوابت میبره ؟
با صدای خواب آلود گفت : به راحتی یک خواب .
یه ایش زیر لبم گفتم . کلا تیکه کلامم ایش بود .
زیر لب گفتم : عین دختر های دبیرستانی می مونی .
یه لبخند زد و گفت : لطف داری .
یک دفعه خلال دندون ها شکست . لعنت به این شناس گند !!
پرهام خندید و گفت : بگیر بخواب بابا .
دیدم بی منطقیه اگه نخوابم . سرمو روی بالشت گذاشتم .... تا چشام داشت روی هم میرفت پرهام یک دفعه زد زیر خنده . برگشتم سمت پرهام و با تعجب گفتم : چی شده ؟
با خنده گفت : هیچی یاد جیغم افتادم خنده ام گرفت . حالا هم بگیر بخواب .
- فاصله رو حفظ کن .
تا پرهام اومد بره یکن عقب تر , در با شدت بدی باز شد . منو پرهام چسبیدیم به هم . دقیقاً صورت هامون به هم چسبیده بود . صدای عصای عمه خانوم و قد و قامتش پدیدار شد . همون موقع بارون گرفت و یه رگبار مشتی زد . من و پرهام یه جیغ بنفش کشیدیم . صورت عمه خانوم سفید بود عین گچ .
پرهام زیر لب گفت : دعای آخرت داری ؟
- آره , شوهر کنم بعد برم .
- یکم طول نمیکشه .
- مهم نیست .. من شوهر میخوام .
عمه خانوم سرشو تکون داد و گفت : چیکار میکردین ؟
پرهام با صدای لرزون گفت : خوابیده بودیم .
عمه خانوم بدون هیچ حرفی از اتاق رفت بیرون . دوباره زیر لب غریدم : اون بدنت رو جمع کن .
از من فاصله گرفت , روی تخت ولو شد و خوابید . اَه یادم رفت بپرسم کارش چیه !!

امشب عمه ی بزرگ پرهام اینا با دوتا دختر دو قلوش می اومد اینجا . این عمه خانوم هم ما رو کرد بیرون و گفت برید خرید .
توی ماشین روی صندلی کناری راننده نشسته بودم . پرهام داشت رانندگی میکرد . با اون عینک مسخره اش ... آخه کدوم پسری عینکی میزنه که دسته اش قرمزه ؟
فرهود هم که از بی خوابی سرشو به پنجره تکیه داده بود و با دهن باز خوابیده بود . فرشته هم داشت با خوندن مجله خودش رو سرگرم میکرد . به پرهام گفتم : حالا حتما باید لباس بخریم ؟
- آخه فقط اونا نیستن . پدر مادر فرهود , اون یکی عمه ی پدرم و عموی پدرم هم میان . کلا جشن بزرگیه ... برای همینه دو روزه عمه خانوم داره تدارکات می بینه .
- کی به رسمیت در میایم ؟
پیچید تو یه خیابون و گفت : وقتی که همه باشن .
ماشین رو نگه داشت و گفت : من فرهود رو میارم ... اول برین طبقه پایین یه کافی شاپه . یه چیزی بخوریم بعدش دنبال لباس میگردیم .
من و فرشته از ماشین پیاده شدیم .
سوار آسانسور شده بودیم .
- این عمه بزرگ که اون شب نیومد سراغتون ؟
- چرا بابا ... با اون ماسک گیاهیش . اومده بود ما ندیدیم یک دفعه رعد و برق زد ما اینو دیدیم ... من که داشتم شلوارمو خیس میکردم که رفت ولی صدای جیغ از اتاق شما اومد .
- اتاق پرهام .
- الان دیگه مال تو هم هست .
- فرهود که کاری نکرد ؟
- نه بابا فقط تو خواب بلند بلند حرف میزد . راستی همش میگفت از دستت خلاص شدم شاداب . شاداب کیه ؟
- نوه ی دوست پدبزرگشون . خارجن .
- اووووووف . چقدر طویله .
آسانسور وایساد و ما دوتا یه میز توی گوشه انتخاب کردیم و نشستیم .
بعد از چند دقیقه پرهام و فرهود اومدن . پرهام عینکش رو بالا داد و ما رو پیدا کرد . پرهام کنار من و فرهود کنار فرشته نشست .
برامون یه فنجون قهوه آوردن . پرهام گفت : تعجب نکنید ... اینجا رسمه که اول کاری قهوه بیارن .
فرهود خندید و گفت : یاد تبلیغ های ماهواره افتادم . اینجوریه : آیا این مشکل را دارید ؟ ایا نمی توانید فلان کار را انجام دهید ؟ دیگر نگران نباشد ما راه حلی برای شما پیدا کرده ایم .
من و فرشته زدیم زیر خنده . پرهام سعی کرد نخند : برو خودتو مسخره کن .
فرهود دستشو گذاشت روی چشمش و گفت : روی چشم جناب .
فرشته گفت : حالا عمه ی بزرگتون چه اخلاقی داره ؟
فرهود : مهربونه
پرهام : با وقار
فرهود : با متانت
پرهام : سر به زیر
فرهود : سخت پسند
پرهام : گاهی مغرور .
- اوه مرسی چه بیو گرافی خوبی دادین فقط فکر میکنم اگه ما بریم رد کارمون بهتره .
- کاشکی اون آخریه رو حذف میکردیم پرهام !
- راست میگی فرهود .
هر دوتاشون زدن زیر خنده . فرهود بعد از خنده اش از فری پرسید : چرا روزه ی سکوت گرفتی ؟
- چی بگم خب ؟
- یه چیزی بپرون بخندیم .
این دفعه فقط خودش خندید.

یک دفعه سوالم به ذهنم اومد و گفتم : شما شغلتون چیه ؟
بهم دیگه نگاه کردن ... فرشته خیلی خونسرد گفت : مهندس دکتر دیگه .
فرهود چشاشو بست و گفت : من حسابدار شرکت کسرام .
فرشته گفت : باز هم خوبه .
پرهام رو به من کرد و گفت : ... من ... من ... آشپزی خوندم .
چی ؟ چی شده ؟ چی گفت ؟ آشپزی ؟ پرهام ؟
صدام رو صاف کردم و گفتم : آشــ پــزی ؟
فرهود خندید و گفت : چیز بدیه ؟
- نه ... یعنی چیزه ... یکم عجیب غریبه .
پرهام فنجونش رو چرخوند و گفت : همیشه عشق آشپزی داشتم .
فرشته با لحن خاصی گفت : تحسینت می کنم ... واقعا رفتن دنبال علایق کار خوبیه !!
پرهام رو به من گفت : نامزد عزیزم چه نظری داره ؟
یه چشم غره رفتم و گفتم : برای من همون کسی هستی که بودی ؟
فرهود خندید و پرهام گفت : یعنی همون گُل ؟
- نخیر یعنی همون خُل !
پرهام خودشو جمع کرد و گفت : مؤدب باش .
- مؤدب ؟ خدا بیامرزتش !!
فرهود پرسید : کار شما چیه ؟
یکم خودمو کشیدم عقب و جوری که فرهود و پرهام نبینن زیر لب گفتم " دندون پزشکی " به فرشته اما الاغ نفهم برگشت گفت : دامپزشکی !!!
قهوه از دهن فرهود عین آبشار زد بیرون . قیافه پرهام رفت تو هم . فرهود دور دهنش رو پاک کرد و با تعجب پرسید : با حیوون ها خوش میگذره ؟
فرشته گیج گفت : کدوم حیوون ها ؟
برای اینکه درستش کنم بلند گفتم : من هم زبان خوندم .
پرهام پرسید : how are you ?
نَـ مـَ نـَ ؟
- hi
یکم اخماش توهم رفت ; پرسید : how old are you ?
- im good to .
- خوبی مهربان ؟
دیدم اگه بگم آره ضایع کردم زیادی برای همین گفتم : نه سرم درد میکنه .
سرشو تکون داد و از روی صندلی پاشد . رو به فرهود کردو گفت : من و مهربان میریم لباس بخریم تو و فرشته هم برید یه چیزایی بخرید .
من و پرهام رفتیم طبقه بالایی . پشت ویترین یکم لباس راحتی دیدم ... نمی شد با اون لباس ها تو اتاق سر کرد . باید برای زمستون یه چیزای گرم میگرفتم . پرهام یه سیگار در آورد و گوشه لبش گذاشت ; گفت : برو تو !
با همون سیگار روی لبش یه لبخند زد . وای که چقدر لبخند های این بشر لذت بخش بود .
وارد مغازه شدم . صاحب مغازه یه پسر جوون بود که تا منو دید سرجاش صاف شد . اصلا ازش خوشم نیومد . رفتم سمت پالتو هاش که گفت : به بدن شما اون لباس ها نمیاد . یکم تنگ تر بپوشید بهتره .
پرهام روی یه صندلی نشست و چشم غره رفت . نمی خواستم برای پسره اژدهای سه سر بشم چون اوضاع بدتر میشد . از خیر پالتو گذشتم و رفتم سراغ شال که دوباره گفت : موهای زیبایی دارید شال کلفت چرا بر میدارید ؟ حیف نیست پسر ها رو محروم کنید ؟!
دیگه خونم به جوش اومده بود ; برگشتم و دیدم پرهام سیگارشو چسبونده بود به کف دستش و رگ های گردنش متورم شده بود . یه قدم عقب رفتم که پسره بیشتر بهم زُل زد . پرهام دست منو گرفت و گفت : بریم عزیزم بهترین جنس ها تو مغازه ی آدم های چشم پاکه .
عین برَه دنبالش راه افتادم . تا اومدیم بیرون یه سیگار دیگه روشن کرد . شالم رو یکم کشیدم جلو و توی مغازه بعدی چندتا دست لباس راحتی خریدم . موقع خرید لباس مجلسی پرهام منو صدا زد : بیا اینو ببین .
رفتم سمتش و چشمم به لباس دکلته ای که کُتی روی بازو هاش رو می پوشوند و تا بالای زانو بود رو دیدم . یه کمربند سَگَک داشت و رنگش صورتی بود . پرهام یه لبخند زد و گفت : من که خوشم اومد تو چطور ؟
بهم با لبخند خیره شده بود . به کفش هام نگاه کردم و گفتم : بریم امتحان کنیم .
وقتی امتحانش کردم دیدم اندازه ی اندازمه !
لباس رو به پرهام دادم و لباس هام رو پوشیدم . از اتاق که بیرون اومدم پرهام کیسه ی لباس ها رو به من داد و گفت : دقت کردی سلیقه ام چه خوب شده ؟
- اگه سلیقت خوب نبود که منو برای نامزدی انتخاب نمی کردی ؟
با هم و با خنده از مغازه بیرون اومدیم . من هنوز داشتم میخندیدم و ندیدم به کی خوردم که نقش زمین شدم . تا چشامو باز کردم یه مرد هیکلی و گنده رو دیدم که روی زمین درست رو به روی من نشسته بود و سرشو گرفته بود .
پرهام دستشو گرفت جلوم و گفت : پاشو ببینم .
از روی زمین پاشدم و گفتم : معذرت میخوام آقا .
خندید و گفت : نترس ... با عشاق کاری ندارم .. خوش باشین .
از کنارمون گذشت . من و پرهام بهم لبخند زدیم و پرهام گفت : بزار برم روشنش بکنم که بیاد اذیتت کنه .
- میکشمتا !!
- تا نکشتی بریم بقیه چیزا رو بگیریم !